< מִשְׁלֵי 12 >
אהב מוסר אהב דעת ושנא תוכחת בער׃ | 1 |
Kas labprāt panes pārmācīšanu, tas mīļo atzīšanu, bet kas nepanes rājienu, tas paliek muļķis.
טוב יפיק רצון מיהוה ואיש מזמות ירשיע׃ | 2 |
Kas labs, tas Tam Kungam patīkams, bet vīru, kas viltu perē viņš pazudina.
לא יכון אדם ברשע ושרש צדיקים בל ימוט׃ | 3 |
Cilvēks nepastāvēs, kad ir bezdievīgs, bet taisno sakne netaps kustināta.
אשת חיל עטרת בעלה וכרקב בעצמותיו מבישה׃ | 4 |
Tikla sieva ir sava vīra kronis, bet netikla ir kā puve viņa kaulos.
מחשבות צדיקים משפט תחבלות רשעים מרמה׃ | 5 |
Taisno domas ir tiesa, bet bezdievīgo padomi viltība.
דברי רשעים ארב דם ופי ישרים יצילם׃ | 6 |
Bezdievīgo vārdi glūn uz asinīm; bet taisno mute tos izpestī.
הפוך רשעים ואינם ובית צדיקים יעמד׃ | 7 |
Bezdievīgie top iznīcināti, ka to vairs nav; bet taisno nams pastāvēs.
לפי שכלו יהלל איש ונעוה לב יהיה לבוז׃ | 8 |
Kā kuram saprašana, tā viņam slava; bet par apsmieklu būs, kam netikla sirds.
טוב נקלה ועבד לו ממתכבד וחסר לחם׃ | 9 |
Labāks tas zemais, kas sev pašam par kalpu, nekā kas lepojās, un maizes nav.
יודע צדיק נפש בהמתו ורחמי רשעים אכזרי׃ | 10 |
Taisnais gādā par sava lopa dzīvību, bet bezdievīgo sirds ir nežēlīga.
עבד אדמתו ישבע לחם ומרדף ריקים חסר לב׃ | 11 |
Kas savu zemi kopj, būs maizes paēdis, bet kas niekus triec, tam nav jēgas.
חמד רשע מצוד רעים ושרש צדיקים יתן׃ | 12 |
Bezdievīgais traucās pēc blēžu medījuma; bet taisno sakne nes augļus.
בפשע שפתים מוקש רע ויצא מצרה צדיק׃ | 13 |
Ļaunais savaldzinājās savas mutes grēkos; bet taisnais izies no bēdām.
מפרי פי איש ישבע טוב וגמול ידי אדם ישוב לו׃ | 14 |
Pēc savas mutes augļiem ikviens top pieēdināts ar labumu, un cilvēkam top maksāts pēc viņa roku darbiem.
דרך אויל ישר בעיניו ושמע לעצה חכם׃ | 15 |
Ģeķa ceļš ir taisns paša acīs, bet kas padomam klausa, tas ir gudrs.
אויל ביום יודע כעסו וכסה קלון ערום׃ | 16 |
Ģeķa apskaišanās tūdaļ top zināma; bet kas slēpj, ka ir apkaunots, tas ir gudrs.
יפיח אמונה יגיד צדק ועד שקרים מרמה׃ | 17 |
Kas patiesību runā, tas saka taisnību; bet nepatiess liecinieks teic melus.
יש בוטה כמדקרות חרב ולשון חכמים מרפא׃ | 18 |
Dažs aplam runājot kā ar zobenu iedur; bet gudro mēle ir zāles, kas dziedina.
שפת אמת תכון לעד ועד ארגיעה לשון שקר׃ | 19 |
Patiesa mute pastāvēs mūžīgi, bet viltīga mēle tik acumirkli.
מרמה בלב חרשי רע וליעצי שלום שמחה׃ | 20 |
Viltība ir sirdī tiem, kas ļaunu perē; bet kas dod miera padomu, dara prieku.
לא יאנה לצדיק כל און ורשעים מלאו רע׃ | 21 |
Taisnam nekāds ļaunums nenotiks, bet bezdievīgiem ļaunuma uzies papilnam.
תועבת יהוה שפתי שקר ועשי אמונה רצונו׃ | 22 |
Viltīgas lūpas Tam Kungam ir negantība; bet kas uzticību dara, tas viņam labi patīk.
אדם ערום כסה דעת ולב כסילים יקרא אולת׃ | 23 |
Gudrs cilvēks neizteic savu padomu; bet nejēgu sirds izkliedz ģeķību.
יד חרוצים תמשול ורמיה תהיה למס׃ | 24 |
Čakla roka valdīs, bet slinka dos meslus.
דאגה בלב איש ישחנה ודבר טוב ישמחנה׃ | 25 |
Raizes sirdī nospiež cilvēku, bet labs vārds to iepriecina.
יתר מרעהו צדיק ודרך רשעים תתעם׃ | 26 |
Taisnais savam tuvākam rāda ceļu, bet bezdievīgo ceļš maldina.
לא יחרך רמיה צידו והון אדם יקר חרוץ׃ | 27 |
Sliņķis neceps savu medījumu, bet uzcītīgam cilvēkam ir skaista manta.
בארח צדקה חיים ודרך נתיבה אל מות׃ | 28 |
Uz taisnības ceļa ir dzīvība, un uz viņas ceļa tekām nav nāve.