< מִשְׁלֵי 12 >

אהב מוסר אהב דעת ושנא תוכחת בער׃ 1
Kas labprāt panes pārmācīšanu, tas mīļo atzīšanu, bet kas nepanes rājienu, tas paliek muļķis.
טוב יפיק רצון מיהוה ואיש מזמות ירשיע׃ 2
Kas labs, tas Tam Kungam patīkams, bet vīru, kas viltu perē viņš pazudina.
לא יכון אדם ברשע ושרש צדיקים בל ימוט׃ 3
Cilvēks nepastāvēs, kad ir bezdievīgs, bet taisno sakne netaps kustināta.
אשת חיל עטרת בעלה וכרקב בעצמותיו מבישה׃ 4
Tikla sieva ir sava vīra kronis, bet netikla ir kā puve viņa kaulos.
מחשבות צדיקים משפט תחבלות רשעים מרמה׃ 5
Taisno domas ir tiesa, bet bezdievīgo padomi viltība.
דברי רשעים ארב דם ופי ישרים יצילם׃ 6
Bezdievīgo vārdi glūn uz asinīm; bet taisno mute tos izpestī.
הפוך רשעים ואינם ובית צדיקים יעמד׃ 7
Bezdievīgie top iznīcināti, ka to vairs nav; bet taisno nams pastāvēs.
לפי שכלו יהלל איש ונעוה לב יהיה לבוז׃ 8
Kā kuram saprašana, tā viņam slava; bet par apsmieklu būs, kam netikla sirds.
טוב נקלה ועבד לו ממתכבד וחסר לחם׃ 9
Labāks tas zemais, kas sev pašam par kalpu, nekā kas lepojās, un maizes nav.
יודע צדיק נפש בהמתו ורחמי רשעים אכזרי׃ 10
Taisnais gādā par sava lopa dzīvību, bet bezdievīgo sirds ir nežēlīga.
עבד אדמתו ישבע לחם ומרדף ריקים חסר לב׃ 11
Kas savu zemi kopj, būs maizes paēdis, bet kas niekus triec, tam nav jēgas.
חמד רשע מצוד רעים ושרש צדיקים יתן׃ 12
Bezdievīgais traucās pēc blēžu medījuma; bet taisno sakne nes augļus.
בפשע שפתים מוקש רע ויצא מצרה צדיק׃ 13
Ļaunais savaldzinājās savas mutes grēkos; bet taisnais izies no bēdām.
מפרי פי איש ישבע טוב וגמול ידי אדם ישוב לו׃ 14
Pēc savas mutes augļiem ikviens top pieēdināts ar labumu, un cilvēkam top maksāts pēc viņa roku darbiem.
דרך אויל ישר בעיניו ושמע לעצה חכם׃ 15
Ģeķa ceļš ir taisns paša acīs, bet kas padomam klausa, tas ir gudrs.
אויל ביום יודע כעסו וכסה קלון ערום׃ 16
Ģeķa apskaišanās tūdaļ top zināma; bet kas slēpj, ka ir apkaunots, tas ir gudrs.
יפיח אמונה יגיד צדק ועד שקרים מרמה׃ 17
Kas patiesību runā, tas saka taisnību; bet nepatiess liecinieks teic melus.
יש בוטה כמדקרות חרב ולשון חכמים מרפא׃ 18
Dažs aplam runājot kā ar zobenu iedur; bet gudro mēle ir zāles, kas dziedina.
שפת אמת תכון לעד ועד ארגיעה לשון שקר׃ 19
Patiesa mute pastāvēs mūžīgi, bet viltīga mēle tik acumirkli.
מרמה בלב חרשי רע וליעצי שלום שמחה׃ 20
Viltība ir sirdī tiem, kas ļaunu perē; bet kas dod miera padomu, dara prieku.
לא יאנה לצדיק כל און ורשעים מלאו רע׃ 21
Taisnam nekāds ļaunums nenotiks, bet bezdievīgiem ļaunuma uzies papilnam.
תועבת יהוה שפתי שקר ועשי אמונה רצונו׃ 22
Viltīgas lūpas Tam Kungam ir negantība; bet kas uzticību dara, tas viņam labi patīk.
אדם ערום כסה דעת ולב כסילים יקרא אולת׃ 23
Gudrs cilvēks neizteic savu padomu; bet nejēgu sirds izkliedz ģeķību.
יד חרוצים תמשול ורמיה תהיה למס׃ 24
Čakla roka valdīs, bet slinka dos meslus.
דאגה בלב איש ישחנה ודבר טוב ישמחנה׃ 25
Raizes sirdī nospiež cilvēku, bet labs vārds to iepriecina.
יתר מרעהו צדיק ודרך רשעים תתעם׃ 26
Taisnais savam tuvākam rāda ceļu, bet bezdievīgo ceļš maldina.
לא יחרך רמיה צידו והון אדם יקר חרוץ׃ 27
Sliņķis neceps savu medījumu, bet uzcītīgam cilvēkam ir skaista manta.
בארח צדקה חיים ודרך נתיבה אל מות׃ 28
Uz taisnības ceļa ir dzīvība, un uz viņas ceļa tekām nav nāve.

< מִשְׁלֵי 12 >