< במדבר 17 >
וידבר יהוה אל משה לאמר׃ | 1 |
Потом рече Господ Мојсију говорећи:
דבר אל בני ישראל וקח מאתם מטה מטה לבית אב מאת כל נשיאהם לבית אבתם שנים עשר מטות איש את שמו תכתב על מטהו׃ | 2 |
Реци синовима Израиљевим, и узми од њих по једну палицу од сваког дома отаца њихових, од свих кнезова њихових, по домовима отаца њихових, дванаест палица, и име сваког напиши на палици његовој.
ואת שם אהרן תכתב על מטה לוי כי מטה אחד לראש בית אבותם׃ | 3 |
А на палици Левијевој напиши име Ароново, јер је свака палица за једног поглавара од дома отаца њихових.
והנחתם באהל מועד לפני העדות אשר אועד לכם שמה׃ | 4 |
И остави их у шатору од састанка пред сведочанством, где се састајем с вама.
והיה האיש אשר אבחר בו מטהו יפרח והשכתי מעלי את תלנות בני ישראל אשר הם מלינם עליכם׃ | 5 |
И кога изаберем, његова ће палица процветати; тако ћу утишати пред собом вику синова Израиљевих што вичу на вас.
וידבר משה אל בני ישראל ויתנו אליו כל נשיאיהם מטה לנשיא אחד מטה לנשיא אחד לבית אבתם שנים עשר מטות ומטה אהרן בתוך מטותם׃ | 6 |
Кад то рече Мојсије синовима Израиљевим, дадоше му сви кнезови њихови палице, сваки кнез по палицу од дома оца свог, дванаест палица, и палица Аронова беше међу палицама њиховим.
וינח משה את המטת לפני יהוה באהל העדת׃ | 7 |
И остави Мојсије палице пред Господом у шатору од сведочанства.
ויהי ממחרת ויבא משה אל אהל העדות והנה פרח מטה אהרן לבית לוי ויצא פרח ויצץ ציץ ויגמל שקדים׃ | 8 |
А сутрадан дође Мојсије у шатор од сведочанства, и гле, процветала палица Аронова од дома Левијевог; беше напупила и цветала, и бадеми зрели на њој.
ויצא משה את כל המטת מלפני יהוה אל כל בני ישראל ויראו ויקחו איש מטהו׃ | 9 |
И изнесе Мојсије све оне палице испред Господа к свим синовима Израиљевим, и разгледавши их узеше сваки своју палицу.
ויאמר יהוה אל משה השב את מטה אהרן לפני העדות למשמרת לאות לבני מרי ותכל תלונתם מעלי ולא ימתו׃ | 10 |
А Господ рече Мојсију: Донеси опет палицу Аронову пред сведочанство да се чува за знак непокорнима, да престане вика њихова на ме, да не изгину.
ויעש משה כאשר צוה יהוה אתו כן עשה׃ | 11 |
И учини Мојсије, како му заповеди Господ тако учини.
ויאמרו בני ישראל אל משה לאמר הן גוענו אבדנו כלנו אבדנו׃ | 12 |
Тада рекоше синови Израиљеви Мојсију говорећи: Помресмо, пропадосмо, сви пропадосмо.
כל הקרב הקרב אל משכן יהוה ימות האם תמנו לגוע׃ | 13 |
Ко се год приближи к шатору Господњем гине; хоћемо ли сви изгинути?