< מארק 1 >

ראשית בשורת ישוע המשיח בן האלהים׃ 1
Jēzus Kristus, Dieva Dēla, evaņģēlija iesākums.
ככתוב בנביאים הנני שלח מלאכי לפניך ופנה דרכך לפניך׃ 2
Itin kā ir rakstīts pie tiem praviešiem: “Redzi, Es sūtu Savu eņģeli Tavā priekšā, kam būs sataisīt Tavu ceļu;”
קול קורא במדבר פנו דרך יהוה ישרו מסלותיו׃ 3
“Saucēja balss tuksnesī: sataisiet Tam Kungam ceļu, dariet līdzenas Viņa tekas.”
ויהי יוחנן טבל במדבר וקורא טבילת התשובה לסליחת החטאים׃ 4
Notikās, ka Jānis kristīja tuksnesī un sludināja kristību uz atgriešanos no grēkiem par grēku piedošanu.
ותצא אליו כל ארץ יהודה ובני ירושלים ויטבלו כלם על ידו בנהר הירדן מתודים את חטאתם׃ 5
Un pie viņa izgāja visa Jūdu zeme un visi Jeruzālemes ļaudis; un tie no viņa tapa kristīti Jardānes upē, izsūdzēdami savus grēkus.
ויוחנן לבוש שער גמלים ואזור עור במתניו ואכל חגבים ודבש היער׃ 6
Un Jānis bija apģērbies ar kamieļu spalvas drēbēm un ādas jostu ap saviem gurniem, un ēda siseņus un kameņu medu;
ויקרא לאמר בוא יבא אחרי החזק ממני אשר אינני כדי לכרע ולהתיר את שרוך נעליו׃ 7
Un sludināja sacīdams: “Viens jo spēcīgāks nekā es nāk pēc manis, kam es neesmu cienīgs locīdamies atraisīt Viņa kurpju siksnas.
אנכי טבלתי אתכם במים והוא יטבל אתכם ברוח הקדש׃ 8
Es gan jūs esmu kristījis ar ūdeni, bet Viņš jūs kristīs ar Svēto Garu.”
ויהי בימים ההם ויבא ישוע מנצרת אשר בגליל ויטבל על ידי יוחנן בירדן׃ 9
Un notikās tanīs dienās, ka Jēzus nāca no Nacaretes iekš Galilejas un Jardānē no Jāņa tapa kristīts.
ויהי אך עלה עלה מן המים וירא את השמים נבקעים והרוח כיונה ירדת עליו׃ 10
Un tūdaļ no ūdens izkāpdams Viņš redzēja debesis atvērtas un to Garu kā balodi uz Sevi nolaižamies.
ויהי קול מן השמים אתה בני ידידי אשר רצתה נפשי בו׃ 11
Un balss notika no debesīm: “Tu esi Mans mīļais Dēls, pie kā Man ir labs prāts.”
ואחרי כן הוציאו הרוח המדברה׃ 12
Un Tas Gars Viņu tūdaļ aizveda tuksnesī.
ויהי שם במדבר ארבעים יום והשטן נסהו ויהי עם החיות והמלאכים שרתוהו׃ 13
Un Viņš bija tuksnesī četrdesmit dienas un tapa kārdināts no sātana un bija pie zvēriem. Un eņģeļi Viņam kalpoja.
ואחרי אשר הסגר יוחנן בא ישוע הגלילה ויקרא את בשורת מלכות האלהים לאמר׃ 14
Bet pēc tam, kad Jānis bija nodots, Jēzus nāca uz Galileju, sludinādams Dieva evaņģēliju
מלאה העת והגיעה מלכות האלהים שובו והאמינו בבשורה׃ 15
Un sacīdams: “Tas laiks ir piepildīts, un Dieva valstība ir tuvu atnākusi! Atgriežaties no grēkiem un ticat uz to evaņģēliju.”
ויהי בהתהלכו על יד ים הגליל וירא את שמעון ואת אנדרי אחי שמעון פרשים מצודה בים כי דיגים היו׃ 16
Un pie Galilejas jūras staigādams, Viņš redzēja Sīmani un Andreju, viņa brāli, tīklu jūrā metam; jo tie bija zvejnieki.
ויאמר אליהם ישוע לכו אחרי ואשימכם לדיגי אנשים׃ 17
Un Jēzus uz tiem sacīja: “Nāciet Man pakaļ, un Es jūs darīšu par cilvēku zvejniekiem.”
ויעזבו מהר את מכמרתיהם וילכו אחריו׃ 18
Un tūdaļ savus tīklus atstājuši, tie Viņam gāja pakaļ.
ויהי כעברו מעט משם וירא את יעקב בן זבדי ואת יוחנן אחיו וגם המה באניה מתקנים את המכמרות׃ 19
Un no turienes maķenīt pagājis, Viņš redzēja Jēkabu, Cebedeja dēlu, un Jāni, viņa brāli, un tos laivā tīklus lāpām.
ויקרא מהרה אליהם ויעזבו את זבדי אביהם באניה עם השכירים וילכו אחריו׃ 20
Un tūdaļ Viņš tos aicināja. Un savu tēvu Cebedeju ar tiem algādžiem laivā atstājuši, tie nogāja Viņam pakaļ.
ויבאו אל כפר נחום וימהר לבוא בשבת לבית הכנסת וילמד׃ 21
Un tie nāca Kapernaūmā. Un tūdaļ svētdienā Viņš iegāja baznīcā un mācīja.
וישתוממו על תורתו כי היה מלמדם כבעל גבורה ולא כספרים׃ 22
Un tie izbrīnījās par Viņa mācību, jo Viņš tos mācīja tā kā pats varenais un nekā tie rakstu mācītāji.
ואיש היה בבית כנסתם אשר רוח טמאה בו ויצעק לאמר׃ 23
Un viņu baznīcā bija cilvēks ar nešķīstu garu, un tas brēca
אהה מה לנו ולך ישוע הנצרי באת להאבידנו ידעתי מי אתה קדוש האלהים׃ 24
Sacīdams: Vai! Kas mums ar Tevi, Jēzu no Nacaretes? Vai Tu esi nācis, mūs nomaitāt? Mēs Tevi pazīstam, kas Tu esi, Tas Dieva Svētais.”
ויגער בו ישוע לאמר האלם וצא ממנו׃ 25
Un Jēzus viņu apdraudēja sacīdams: “Palieci klusu un izej no tā.”
ויסחבהו רוח הטמאה ויצעק בקול גדול ויצא ממנו׃ 26
Un to raustīdams un ar stipru balsi brēkdams, tas nešķīstais gars no tā izgāja.
ויבהלו כלם וישאלו איש את רעהו לאמר מה זאת מה היא התורה החדשה אשר אף לרוחות הטמאה בגבורה הוא מצוה והנה שמעות לו׃ 27
Un tie visi iztrūcinājās, tā ka tie savā starpā apjautājās sacīdami: “Kas tas ir? Kas tā tāda jauna mācība? Jo Viņš ar varu pat tiem nešķīstiem gariem pavēl, un tie Viņam paklausa.”
ויצא שמעו מהר בכל מקמות ארץ הגליל׃ 28
Un tūdaļ Viņa slava izgāja visapkārt pa Galilejas tiesu.
ויהי אחרי צאתם מבית הכנסת ויבאו ביתה שמעון ואנדרי המה ויעקב ויוחנן עמם׃ 29
Un no baznīcas izgājuši, tie tūdaļ nāca Sīmaņa un Andreja namā ar Jēkabu un Jāni.
וחמות שמעון שכבה אחוזת הקדחת וימהרו לדבר אליו עליה׃ 30
Un Sīmaņa sievas māte gulēja ar drudzi, un tie Viņam tūdaļ par to sacīja.
ויגש ויאחז בידה ויקימה ותרף ממנה הקדחת פתאם ותשרת אותם׃ 31
Un piegājis Viņš to uzcēla un to ņēma pie rokas, un drudzis tūlīt no tās atstājās, un viņa tiem kalpoja.
ויהי בערב כבוא השמש ויביאו אליו את כל החולים ואת אחוזי השדים׃ 32
Un kad vakars metās, un saule bija nogājusi, tad tie pie Viņa nesa visādus neveselus un velna apsēstus.
וכל העיר נאספו יחדו פתח הבית׃ 33
Un visa pilsēta priekš durvīm bija sapulcējusies.
וירפא רבים אשר היו חולים חליים שונים ויגרש שדים הרבה ולא נתן את השדים לדבר כי ידעהו׃ 34
Un Viņš dziedināja daudz neveselus no dažādām slimībām un izdzina daudz velnus, un Viņš tiem velniem neļāva runāt, jo tie Viņu pazina.
וישכם ממחרת בעוד לילה ויצא וילך אל מקום חרבה ויתפלל שם׃ 35
Un no rīta gaiļos Viņš cēlās un izgāja; un nogāja kādā vientuļā vietā un tur Dievu pielūdza.
וירדפו אחריו שמעון והאנשים אשר אתו׃ 36
Un Sīmanis līdz ar tiem, kas pie Viņa bija, Viņam steidzās pakaļ.
וימצאהו ויאמרו אליו הנה כלם מבקשים אותך׃ 37
Un Viņu atraduši, tie uz Viņu sacīja: “Visi Tevi meklē.”
ויאמר אליהם נעברה מזה אל ערי הפרזות הקרבות ואקרא גם שם כי בעבור זאת יצאתי׃ 38
Un Viņš uz tiem sacīja: “Noejam tuvējos miestos, ka Es tur arīdzan sludināju; jo tāpēc Es esmu izgājis.”
ויהי קרא בבתי כנסיותיהם בכל הגליל ויגרש את השדים׃ 39
Un Viņš sludināja viņu baznīcās pa visu Galileju un izdzina velnus.
ויבוא אליו איש מצרע ויתחנן אליו ויכרע על ברכיו ויאמר לו אם תרצה תוכל לטהרני׃ 40
Un viens spitālīgs nāca pie Viņa, Viņu lūgdams un Viņa priekšā ceļos mezdamies un uz Viņu sacīdams: “Ja Tu gribi, tad Tu mani vari šķīstīt.”
וירחם עליו וישלח את ידו ויגע בו ויאמר רצה אנכי טהר׃ 41
Un Jēzus sirdī aizkustināts roku izstiepa, to aizskāra un uz to sacīja: “Es gribu, topi šķīsts.”
עודנו מדבר והצרעת סרה ממנו ויטהר׃ 42
Un Viņam runājot tūlīt spitālība no tā nogāja, un tas palika šķīsts.
ויגער בו וימהר להוציאו החוצה׃ 43
Un Viņš to apdraudēja un to tūlīt aizdzina
ויאמר אליו ראה אל תספר דבר לאיש כי אם לך הראה אל הכהן והקרב על טהרתך את אשר צוה משה לעדות להם׃ 44
Un uz to sacīja: “Raugi, nesaki nevienam neko, bet ej, rādies priesterim un nones par savu šķīstīšanu, ko Mozus ir pavēlējis, viņiem par liecību.”
אך הוא בצאתו החל לקרא הרבה ולהשמיע הדבר עד אשר לא יכל לבוא עוד אל עיר בגלוי כי אם היה ישב מחוץ לעיר במקמות חרבה ויבאו אליו מכל עבריו׃ 45
Bet tas izgājis iesāka daudz pasludināt un šo lietu izpaust, tā ka Jēzus ļaudīm redzot vairs nevarēja ieiet pilsētā. Bet Viņš bija laukā vientuļās vietās, un no visām malām tie nāca pie Viņa.

< מארק 1 >