איכה 3

1 אני הגבר ראה עני בשבט עברתו׃

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 אותי נהג וילך חשך ולא אור׃

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 אך בי ישב יהפך ידו כל היום׃

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 בלה בשרי ועורי שבר עצמותי׃

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 בנה עלי ויקף ראש ותלאה׃

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 במחשכים הושיבני כמתי עולם׃

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 גדר בעדי ולא אצא הכביד נחשתי׃

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 גם כי אזעק ואשוע שתם תפלתי׃

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 גדר דרכי בגזית נתיבתי עוה׃

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 דב ארב הוא לי אריה במסתרים׃

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 דרכי סורר ויפשחני שמני שמם׃

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 דרך קשתו ויציבני כמטרא לחץ׃

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 הביא בכליותי בני אשפתו׃

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 הייתי שחק לכל עמי נגינתם כל היום׃

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 השביעני במרורים הרוני לענה׃

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 ויגרס בחצץ שני הכפישני באפר׃

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 ותזנח משלום נפשי נשיתי טובה׃

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 ואמר אבד נצחי ותוחלתי מיהוה׃

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 זכר עניי ומרודי לענה וראש׃

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 זכור תזכור ותשיח עלי נפשי׃

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 זאת אשיב אל לבי על כן אוחיל׃

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 חסדי יהוה כי לא תמנו כי לא כלו רחמיו׃

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 חדשים לבקרים רבה אמונתך׃

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 חלקי יהוה אמרה נפשי על כן אוחיל לו׃

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 טוב יהוה לקוו לנפש תדרשנו׃

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 טוב ויחיל ודומם לתשועת יהוה׃

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 טוב לגבר כי ישא על בנעוריו׃

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 ישב בדד וידם כי נטל עליו׃

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 יתן בעפר פיהו אולי יש תקוה׃

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 יתן למכהו לחי ישבע בחרפה׃

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 כי לא יזנח לעולם אדני׃

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 כי אם הוגה ורחם כרב חסדו׃

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 כי לא ענה מלבו ויגה בני איש׃

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 לדכא תחת רגליו כל אסירי ארץ׃

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 להטות משפט גבר נגד פני עליון׃

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 לעות אדם בריבו אדני לא ראה׃

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 מי זה אמר ותהי אדני לא צוה׃

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 מפי עליון לא תצא הרעות והטוב׃

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 מה יתאונן אדם חי גבר על חטאו׃

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 נחפשה דרכינו ונחקרה ונשובה עד יהוה׃

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 נשא לבבנו אל כפים אל אל בשמים׃

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 נחנו פשענו ומרינו אתה לא סלחת׃

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 סכתה באף ותרדפנו הרגת לא חמלת׃

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 סכותה בענן לך מעבור תפלה׃

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 סחי ומאוס תשימנו בקרב העמים׃

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 פצו עלינו פיהם כל איבינו׃

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 פחד ופחת היה לנו השאת והשבר׃

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 פלגי מים תרד עיני על שבר בת עמי׃

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 עיני נגרה ולא תדמה מאין הפגות׃

50 עד ישקיף וירא יהוה משמים׃

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 עיני עוללה לנפשי מכל בנות עירי׃

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 צוד צדוני כצפור איבי חנם׃

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 צמתו בבור חיי וידו אבן בי׃

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 צפו מים על ראשי אמרתי נגזרתי׃

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 קראתי שמך יהוה מבור תחתיות׃

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 קולי שמעת אל תעלם אזנך לרוחתי לשועתי׃

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 קרבת ביום אקראך אמרת אל תירא׃

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 רבת אדני ריבי נפשי גאלת חיי׃

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 ראיתה יהוה עותתי שפטה משפטי׃

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 ראיתה כל נקמתם כל מחשבתם לי׃

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 שמעת חרפתם יהוה כל מחשבתם עלי׃

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 שפתי קמי והגיונם עלי כל היום׃

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 שבתם וקימתם הביטה אני מנגינתם׃

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 תשיב להם גמול יהוה כמעשה ידיהם׃

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 תתן להם מגנת לב תאלתך להם׃

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 תרדף באף ותשמידם מתחת שמי יהוה׃

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.