איוב 9
| ויען איוב ויאמר׃ | 1 |
Maar Job antwoordde en zeide:
| אמנם ידעתי כי כן ומה יצדק אנוש עם אל׃ | 2 |
Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
| אם יחפץ לריב עמו לא יעננו אחת מני אלף׃ | 3 |
Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
| חכם לבב ואמיץ כח מי הקשה אליו וישלם׃ | 4 |
Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
| המעתיק הרים ולא ידעו אשר הפכם באפו׃ | 5 |
Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
| המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון׃ | 6 |
Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
| האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם׃ | 7 |
Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
| נטה שמים לבדו ודורך על במתי ים׃ | 8 |
Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
| עשה עש כסיל וכימה וחדרי תמן׃ | 9 |
Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
| עשה גדלות עד אין חקר ונפלאות עד אין מספר׃ | 10 |
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
| הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא אבין לו׃ | 11 |
Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
| הן יחתף מי ישיבנו מי יאמר אליו מה תעשה׃ | 12 |
Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
| אלוה לא ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב׃ | 13 |
God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
| אף כי אנכי אעננו אבחרה דברי עמו׃ | 14 |
Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
| אשר אם צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן׃ | 15 |
Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
| אם קראתי ויענני לא אאמין כי יאזין קולי׃ | 16 |
Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
| אשר בשערה ישופני והרבה פצעי חנם׃ | 17 |
Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
| לא יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים׃ | 18 |
Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
| אם לכח אמיץ הנה ואם למשפט מי יועידני׃ | 19 |
Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
| אם אצדק פי ירשיעני תם אני ויעקשני׃ | 20 |
Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
| תם אני לא אדע נפשי אמאס חיי׃ | 21 |
Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
| אחת היא על כן אמרתי תם ורשע הוא מכלה׃ | 22 |
Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
| אם שוט ימית פתאם למסת נקים ילעג׃ | 23 |
Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
| ארץ נתנה ביד רשע פני שפטיה יכסה אם לא אפוא מי הוא׃ | 24 |
De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
| וימי קלו מני רץ ברחו לא ראו טובה׃ | 25 |
En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
| חלפו עם אניות אבה כנשר יטוש עלי אכל׃ | 26 |
Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
| אם אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה׃ | 27 |
Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
| יגרתי כל עצבתי ידעתי כי לא תנקני׃ | 28 |
Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
| אנכי ארשע למה זה הבל איגע׃ | 29 |
Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
| אם התרחצתי במו שלג והזכותי בבר כפי׃ | 30 |
Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
| אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי׃ | 31 |
Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
| כי לא איש כמני אעננו נבוא יחדו במשפט׃ | 32 |
Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
| לא יש בינינו מוכיח ישת ידו על שנינו׃ | 33 |
Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
| יסר מעלי שבטו ואמתו אל תבעתני׃ | 34 |
Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
| אדברה ולא איראנו כי לא כן אנכי עמדי׃ | 35 |
Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
