< איוב 7 >
הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃ | 1 |
Инсанға зиминда җәврә-җапа чекидиған турмуш бекитилгән әмәсму? Униң күнлири бир мәдикарниңкигә охшаш әмәсму?
כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃ | 2 |
Қул кәчқурунниң сайисигә тәшна болғандәк, Мәдикар өз әмгигиниң һәққини күткәндәк,
כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃ | 3 |
Мана беһудә айлар маңа бекитилгән, Ғәшликкә толған кечиләр маңа несип қилинған.
אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃ | 4 |
Мән ятқинимда: «Қачан қопармән?» дәп ойлаймән, Бирақ кәч узундин узун болиду, Таң атқичә пүтүн бир кечә мән толғинип ятимән.
לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃ | 5 |
Әтлирим қурутлар һәм топа-чаңлар билән қапланди, Терилирим йерилип, йириңлап кәтти.
ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃ | 6 |
Күнлирим бапкарниң мокисидинму иштик өтиду, Улар үмүтсизлик билән аяқлишай дәп қалди.
זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃ | 7 |
[Аһ Худа], мениң җеним бир нәпәсла халас. Көзүм яхшилиқни қайтидин көрмәйдиғанлиғи есиңдә болсун;
לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃ | 8 |
Мени Көргүчиниң көзи иккинчи қетим маңа қаримайду, Сән нәзириңни үстүмгә чүшүргиниңдә, мән йоқалған болимән.
כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃ (Sheol ) | 9 |
Булут ғайип болуп, қайта көрүнмигәндәк, Охшашла тәһтисараға чүшкән адәм қайтидин чиқмайду. (Sheol )
לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃ | 10 |
У йәнә өз өйигә қайтмайду, Өз жути уни қайта тонумайду.
גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃ | 11 |
Шуңа мән ағзимни жуммай, Роһумниң дәрд-әлими билән сөз қилай, Җенимниң азавидин зарлаймән.
הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃ | 12 |
Немишкә Сән үстүмдин күзәт қилисән? Мән [хәтәрлик] бир деңизму-я? Яки деңиздики бир әҗдиһамумән?
כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃ | 13 |
Мән: «Аһ, ятқан орнум маңа раһәт бериду, Көрпәм налә-пәрядимға дәрман болиду» — десәм,
וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃ | 14 |
Әнди Сән чүшләр билән мени қорқутиватисән, Ғайипанә аламәтләр билән маңа вәһимә салисән.
ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃ | 15 |
Шуниң үчүн боғулушумни, өлүмни, Бу сүйәклиримгә қарап олтириштин артуқ билимән.
מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃ | 16 |
Мән өз җенимдин тойдум; Мениң мәңгүгә яшиғум йоқ, Мени мәйлимгә қойивәткин, Мениң күнлирим беһудидур.
מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃ | 17 |
Инсан балиси немиди? Сән немишкә уни чоң билисән, Немә дәп униңға көңүл берисән?
ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃ | 18 |
Һәр әтигәндә уни сүрүштүрүп келисән, Һәр нәпәс уни синайсән!
כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃ | 19 |
Қачанғичә мениңдин нәзириңни алмайсән, Маңа қачанғичә ағзимдики сериқ суни жутувалғидәк арам бәрмәйсән?
חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃ | 20 |
Мән гуна қилған болсамму, и инсанийәтни Күзәткүчи, Саңа немә қилиптимән?! Мән Саңа жүк болуп қалдимму? Буниң билән мени Өзүңгә зәрбә нишани қилғансәнму?
ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃ | 21 |
Сән немишкә мениң итаәтсизлигимни кәчүрүм қилип, Гунайимни сақит қилмайсән? Чүнки мән пат арида топиниң ичидә ухлаймән; Сән мени издәп келисән, лекин мән мәвҗут болмаймән».