איוב 7
| הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃ | 1 |
Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
| כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃ | 2 |
Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
| כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃ | 3 |
Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
| אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃ | 4 |
Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
| לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃ | 5 |
Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
| ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃ | 6 |
Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
| זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃ | 7 |
Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
| לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃ | 8 |
Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃ (Sheol h7585) | 9 |
[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)
| לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃ | 10 |
Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
| גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃ | 11 |
Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
| הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃ | 12 |
Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
| כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃ | 13 |
Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃ | 14 |
Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃ | 15 |
Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
| מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃ | 16 |
Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
| מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃ | 17 |
Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃ | 18 |
Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
| כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃ | 19 |
Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
| חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃ | 20 |
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
| ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃ | 21 |
Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
