< איוב 6 >

ויען איוב ויאמר׃ 1
Toda Job je odgovoril in rekel:
לו שקול ישקל כעשי והיתי במאזנים ישאו יחד׃ 2
»Oh, da bi bila moja žalost temeljito stehtana in moja katastrofa skupaj položena na tehtnico!
כי עתה מחול ימים יכבד על כן דברי לעו׃ 3
Kajti sedaj bi bila ta težja kakor morski pesek. Zato so moje besede požrte.
כי חצי שדי עמדי אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני׃ 4
Kajti puščice Vsemogočnega so znotraj mene, njihov strup vpija mojega duha. Strahote od Boga se postrojujejo zoper mene.
הינהק פרא עלי דשא אם יגעה שור על בלילו׃ 5
Mar divji osel riga, kadar jé travo? Mar muka vol nad svojo krmo?
היאכל תפל מבלי מלח אם יש טעם בריר חלמות׃ 6
Mar se lahko to, kar je neokusno, jé brez soli? Ali je sploh kaj okusa v jajčnem beljaku?
מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי׃ 7
Stvari, ki se jih moja duša ni hotela dotikati, so kakor moja hrana žalosti.
מי יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה׃ 8
Oh, da bi lahko imel svojo zahtevo in da bi mi Bog zagotovil stvar, po kateri hrepenim!
ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני׃ 9
Celo da bi to ugajalo Bogu, da me uniči, da bi popustil svojo roko in me odrezal!
ותהי עוד נחמתי ואסלדה בחילה לא יחמול כי לא כחדתי אמרי קדוש׃ 10
Potem bi vendar imel tolažbo; da, otrdil bi se v bridkosti. Naj mi ne prizanese, kajti nisem prikrival besed Svetega.
מה כחי כי איחל ומה קצי כי אאריך נפשי׃ 11
Kaj je moja moč, da bi upal? Kaj je moj konec, da bi podaljšal svoje življenje?
אם כח אבנים כחי אם בשרי נחוש׃ 12
Mar je moja moč moč kamnov? Ali je moje meso iz brona?
האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני׃ 13
Mar ni moja pomoč v meni? In ali je modrost popolnoma pregnana od mene?
למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב׃ 14
Tistemu, ki peša, naj bi bilo izkazano usmiljenje od njegovega prijatelja, toda on zapušča strah Vsemogočnega.
אחי בגדו כמו נחל כאפיק נחלים יעברו׃ 15
Moji bratje so varljivo postopali kakor potok in kakor tok potokov so prešli,
הקדרים מני קרח עלימו יתעלם שלג׃ 16
ki so potemneli zaradi razloga ledu in na katerih je skrit sneg.
בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקומם׃ 17
Kadar se ogrejejo, izginejo. Ko je vroče, so použiti iz svojega kraja.
ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו׃ 18
Steze njihove poti so obrnjene stran; gredo v nič in izginejo.
הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו למו׃ 19
Krdela iz Temá so gledala, skupine iz Sabe so čakale nanje.
בשו כי בטח באו עדיה ויחפרו׃ 20
Zbegani so bili, ker so upali. Prišli so tja in bili osramočeni.
כי עתה הייתם לא תראו חתת ותיראו׃ 21
Kajti sedaj ste nič, vidite moje zavračanje in ste prestrašeni.
הכי אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי׃ 22
Mar sem rekel: ›Prinesite k meni?‹ ali ›Dajte mi nagrado iz svojega imetja?‹
ומלטוני מיד צר ומיד עריצים תפדוני׃ 23
ali: ›Osvobodite me pred sovražnikovo roko?‹ ali ›Odkupite med pred roko mogočnega?‹
הורוני ואני אחריש ומה שגיתי הבינו לי׃ 24
Účite me in držal bom svoj jezik in dajte mi razumeti, kje sem se motil.
מה נמרצו אמרי ישר ומה יוכיח הוכח מכם׃ 25
Kako prepričljive so prave besede! Toda kaj vaše razpravljanje ošteva?
הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נאש׃ 26
Mar si domišljate, da grajate besede in govore tistega, ki je obupan, ki so kakor veter?
אף על יתום תפילו ותכרו על ריעכם׃ 27
Da, vi nadvladate osirotelega in kopljete jamo za svojega prijatelja.
ועתה הואילו פנו בי ועל פניכם אם אכזב׃ 28
Zdaj torej bodite zadovoljni. Poglejte name, kajti to vam je očitno, če lažem.
שבו נא אל תהי עולה ושבי עוד צדקי בה׃ 29
Vrnite se, prosim vas, naj to ne bo krivičnost. Da, ponovno se vrnite, moja pravičnost je v tem.
היש בלשוני עולה אם חכי לא יבין הוות׃ 30
Mar je na mojem jeziku krivičnost? Ne more moj okus razločevati sprevrženih stvari?

< איוב 6 >