< איוב 41 >
תמשך לויתן בחכה ובחבל תשקיע לשנו׃ | 1 |
Хоћеш ли удицом извући крокодила или ужем подвезати му језик?
התשים אגמון באפו ובחוח תקוב לחיו׃ | 2 |
Хоћеш ли му провући ситу кроз нос? Или му шиљком провртети чељусти?
הירבה אליך תחנונים אם ידבר אליך רכות׃ | 3 |
Хоће ли те много молити, или ће ти ласкати?
היכרת ברית עמך תקחנו לעבד עולם׃ | 4 |
Хоће ли учинити веру с тобом да га узмеш да ти буде слуга до века?
התשחק בו כצפור ותקשרנו לנערותיך׃ | 5 |
Хоћеш ли се играти с њим као с птицом, или ћеш га везати девојкама својим?
יכרו עליו חברים יחצוהו בין כנענים׃ | 6 |
Хоће ли се њим частити другови? Разделити га међу трговце?
התמלא בשכות עורו ובצלצל דגים ראשו׃ | 7 |
Хоћеш ли му напунити кожу шиљцима и главу оствама?
שים עליו כפך זכר מלחמה אל תוסף׃ | 8 |
Дигни на њ руку своју; нећеш више помињати боја.
הן תחלתו נכזבה הגם אל מראיו יטל׃ | 9 |
Гле, залуду је надати му се; кад га само угледа човек, не пада ли?
לא אכזר כי יעורנו ומי הוא לפני יתיצב׃ | 10 |
Нема слободног који би га пробудио; а ко ће стати преда ме?
מי הקדימני ואשלם תחת כל השמים לי הוא׃ | 11 |
Ко ми је пре дао шта, да му вратим? Шта је год под свим небом, моје је.
לא אחריש בדיו ודבר גבורות וחין ערכו׃ | 12 |
Нећу ћутати о удима његовим ни о сили ни о лепоти стаса његовог.
מי גלה פני לבושו בכפל רסנו מי יבוא׃ | 13 |
Ко ће му узгрнути горњу одећу? К чељустима његовим ко ће приступити?
דלתי פניו מי פתח סביבות שניו אימה׃ | 14 |
Врата грла његовог ко ће отворити? Страх је око зуба његових.
גאוה אפיקי מגנים סגור חותם צר׃ | 15 |
Крљушти су му јаки штитови спојени тврдо.
אחד באחד יגשו ורוח לא יבוא ביניהם׃ | 16 |
Близу су једна до друге да ни ветар не улази међу њих.
איש באחיהו ידבקו יתלכדו ולא יתפרדו׃ | 17 |
Једна је за другу прионула, држе се и не растављају се.
עטישתיו תהל אור ועיניו כעפעפי שחר׃ | 18 |
Кад киха као да муња сева, а очи су му као трепавице у зоре.
מפיו לפידים יהלכו כידודי אש יתמלטו׃ | 19 |
Из уста му излазе лучеви, и искре огњене скачу.
מנחיריו יצא עשן כדוד נפוח ואגמן׃ | 20 |
Из ноздрва му излази дим као из врелог лонца или котла.
נפשו גחלים תלהט ולהב מפיו יצא׃ | 21 |
Дах његов распаљује угљевље и пламен му излази из уста.
בצוארו ילין עז ולפניו תדוץ דאבה׃ | 22 |
У врату му стоји сила, и пред њим иде страх.
מפלי בשרו דבקו יצוק עליו בל ימוט׃ | 23 |
Уди меса његовог спојени су, једноставно је на њему, не размиче се.
לבו יצוק כמו אבן ויצוק כפלח תחתית׃ | 24 |
Срце му је тврдо као камен, тврдо као доњи жрвањ.
משתו יגורו אלים משברים יתחטאו׃ | 25 |
Кад се дигне, дрхћу јунаци, и од страха очишћају се од греха својих.
משיגהו חרב בלי תקום חנית מסע ושריה׃ | 26 |
Да га удари мач, не може се одржати, ни копље ни стрела ни оклоп.
יחשב לתבן ברזל לעץ רקבון נחושה׃ | 27 |
Њему је гвожђе као плева, а бронза као труло дрво.
לא יבריחנו בן קשת לקש נהפכו לו אבני קלע׃ | 28 |
Неће га потерати стрела, камење из праће њему је као сламка;
כקש נחשבו תותח וישחק לרעש כידון׃ | 29 |
Као слама су му убојне справе, и смеје се баченом копљу.
תחתיו חדודי חרש ירפד חרוץ עלי טיט׃ | 30 |
Под њим су оштри црепови, стере себи оштре ствари у глибу.
ירתיח כסיר מצולה ים ישים כמרקחה׃ | 31 |
Чини, те ври дубина као лонац, и море се мути као у ступи.
אחריו יאיר נתיב יחשב תהום לשיבה׃ | 32 |
За собом оставља светлу стазу, рекао би да је бездана оседела.
אין על עפר משלו העשו לבלי חת׃ | 33 |
Ништа нема на земљи да би се испоредило с њим, да би створено било да се ничега не боји.
את כל גבה יראה הוא מלך על כל בני שחץ׃ | 34 |
Шта је год високо презире, цар је над свим зверјем.