איוב 41
| תמשך לויתן בחכה ובחבל תשקיע לשנו׃ | 1 |
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
| התשים אגמון באפו ובחוח תקוב לחיו׃ | 2 |
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
| הירבה אליך תחנונים אם ידבר אליך רכות׃ | 3 |
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
| היכרת ברית עמך תקחנו לעבד עולם׃ | 4 |
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
| התשחק בו כצפור ותקשרנו לנערותיך׃ | 5 |
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
| יכרו עליו חברים יחצוהו בין כנענים׃ | 6 |
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
| התמלא בשכות עורו ובצלצל דגים ראשו׃ | 7 |
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
| שים עליו כפך זכר מלחמה אל תוסף׃ | 8 |
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
| הן תחלתו נכזבה הגם אל מראיו יטל׃ | 9 |
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
| לא אכזר כי יעורנו ומי הוא לפני יתיצב׃ | 10 |
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
| מי הקדימני ואשלם תחת כל השמים לי הוא׃ | 11 |
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
| לא אחריש בדיו ודבר גבורות וחין ערכו׃ | 12 |
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
| מי גלה פני לבושו בכפל רסנו מי יבוא׃ | 13 |
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
| דלתי פניו מי פתח סביבות שניו אימה׃ | 14 |
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
| גאוה אפיקי מגנים סגור חותם צר׃ | 15 |
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
| אחד באחד יגשו ורוח לא יבוא ביניהם׃ | 16 |
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
| איש באחיהו ידבקו יתלכדו ולא יתפרדו׃ | 17 |
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
| עטישתיו תהל אור ועיניו כעפעפי שחר׃ | 18 |
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
| מפיו לפידים יהלכו כידודי אש יתמלטו׃ | 19 |
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
| מנחיריו יצא עשן כדוד נפוח ואגמן׃ | 20 |
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
| נפשו גחלים תלהט ולהב מפיו יצא׃ | 21 |
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
| בצוארו ילין עז ולפניו תדוץ דאבה׃ | 22 |
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
| מפלי בשרו דבקו יצוק עליו בל ימוט׃ | 23 |
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
| לבו יצוק כמו אבן ויצוק כפלח תחתית׃ | 24 |
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
| משתו יגורו אלים משברים יתחטאו׃ | 25 |
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
| משיגהו חרב בלי תקום חנית מסע ושריה׃ | 26 |
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
| יחשב לתבן ברזל לעץ רקבון נחושה׃ | 27 |
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
| לא יבריחנו בן קשת לקש נהפכו לו אבני קלע׃ | 28 |
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
| כקש נחשבו תותח וישחק לרעש כידון׃ | 29 |
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
| תחתיו חדודי חרש ירפד חרוץ עלי טיט׃ | 30 |
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
| ירתיח כסיר מצולה ים ישים כמרקחה׃ | 31 |
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
| אחריו יאיר נתיב יחשב תהום לשיבה׃ | 32 |
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
| אין על עפר משלו העשו לבלי חת׃ | 33 |
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
| את כל גבה יראה הוא מלך על כל בני שחץ׃ | 34 |
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
