איוב 4
| ויען אליפז התימני ויאמר׃ | 1 |
Тада одговори Елифас Теманац и рече:
| הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל׃ | 2 |
Ако ти проговоримо, да ти неће бити досадно? Али ко би се могао уздржати да не говори?
| הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק׃ | 3 |
Гле, учио си многе, и руке изнемогле крепио си;
| כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ׃ | 4 |
Речи су твоје подизале оног који падаше, и утврђивао си колена која клецаху.
| כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל׃ | 5 |
А сада кад дође на тебе, клонуо си; кад се тебе дотаче, смео си се.
| הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך׃ | 6 |
Није ли побожност твоја била уздање твоје? И доброта путева твојих надање твоје?
| זכר נא מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו׃ | 7 |
Опомени се, ко је прав погинуо, и где су праведни истребљени?
| כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו׃ | 8 |
Како сам ја видео, који ору муку и сеју невољу, то и жању.
| מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו׃ | 9 |
Од дихања Божијег гину, и од даха ноздрва Његових нестаје их.
| שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו׃ | 10 |
Рика лаву, и глас љутом лаву и зуби лавићима сатиру се.
| ליש אבד מבלי טרף ובני לביא יתפרדו׃ | 11 |
Лав гине немајући лова, и лавићи расипају се.
| ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו׃ | 12 |
Још дође тајно до мене реч, и ухо моје дочу је мало.
| בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על אנשים׃ | 13 |
У мислима о ноћним утварама, кад тврд сан пада на људе,
| פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד׃ | 14 |
Страх подузе ме и дрхат, од ког устрепташе све кости моје,
| ורוח על פני יחלף תסמר שערת בשרי׃ | 15 |
И дух прође испред мене, и длаке на телу мом накострешише се.
| יעמד ולא אכיר מראהו תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע׃ | 16 |
Стаде, али му не познах лица; прилика беше пред очима мојим, и ћутећи чух глас:
| האנוש מאלוה יצדק אם מעשהו יטהר גבר׃ | 17 |
Еда ли је човек праведнији од Бога? Еда ли је човек чистији од Творца свог?
| הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה׃ | 18 |
Гле, слугама својим не верује, и у анђела својих налази недостатака;
| אף שכני בתי חמר אשר בעפר יסודם ידכאום לפני עש׃ | 19 |
А камоли у оних који стоје у кућама земљаним, којима је темељ на праху и сатиру се брже него мољац.
| מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו׃ | 20 |
Од јутра до вечера сатру се, и нестане их навек да нико и не опази.
| הלא נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה׃ | 21 |
Слава њихова не пролази ли с њима? Умиру, али не у мудрости.
