< איוב 4 >

ויען אליפז התימני ויאמר׃ 1
Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל׃ 2
“Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק׃ 3
Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ׃ 4
riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל׃ 5
A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך׃ 6
Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
זכר נא מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו׃ 7
TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו׃ 8
Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו׃ 9
Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו׃ 10
Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
ליש אבד מבלי טרף ובני לביא יתפרדו׃ 11
Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו׃ 12
Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על אנשים׃ 13
Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד׃ 14
strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
ורוח על פני יחלף תסמר שערת בשרי׃ 15
Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
יעמד ולא אכיר מראהו תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע׃ 16
Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
האנוש מאלוה יצדק אם מעשהו יטהר גבר׃ 17
'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה׃ 18
Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
אף שכני בתי חמר אשר בעפר יסודם ידכאום לפני עש׃ 19
kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו׃ 20
od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
הלא נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה׃ 21
Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'

< איוב 4 >