< איוב 4 >
ויען אליפז התימני ויאמר׃ | 1 |
Tad prozbori Elifaz Temanac i reče:
הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל׃ | 2 |
“Možeš li podnijeti da ti progovorim? Ali tko se može uzdržat' od riječi!
הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק׃ | 3 |
Eto, mnoge ljude ti si poučio, okrijepio si iznemogle mišice;
כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ׃ | 4 |
riječju svojom klonule si pridizao, ojačavao si koljena klecava.
כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל׃ | 5 |
A kad tebe stiže, klonuo si duhom, na tebe kad pade, čitav si se smeo!
הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך׃ | 6 |
Zar pobožnost tvoja nadu ti ne daje, neporočnost tvoja životu ufanje?
זכר נא מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו׃ | 7 |
TÓa sjeti se: nevin - propade li kada? Kada su zatrti bili pravednici?
כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו׃ | 8 |
Iz iskustva zborim: nesrećom tko ore i nevolju sije, nju će i požeti.
מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו׃ | 9 |
Od daha Božjega oni pogibaju, na gnjevni mu disaj nestaju sa zemlje.
שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו׃ | 10 |
Rika lavlja, urlik leopardov krše se k'o zubi u lavića.
ליש אבד מבלי טרף ובני לביא יתפרדו׃ | 11 |
Lav ugiba jer mu nesta plijena, rasuli se mladi lavičini.
ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו׃ | 12 |
Tajna riječ se meni objavila, šapat njen je uho moje čulo.
בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על אנשים׃ | 13 |
Noću, kada snovi duh obuzmu i san dubok kad na ljude pada,
פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד׃ | 14 |
strah i trepet mene su svladali, kosti moje žestoko se stresle.
ורוח על פני יחלף תסמר שערת בשרי׃ | 15 |
Dah mi neki preko lica prođe, digoše se dlake na mom tijelu.
יעמד ולא אכיר מראהו תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע׃ | 16 |
Stajao je netko - lica mu ne poznah - ali likom bješe pred očima mojim. Posvuda tišina; uto začuh šapat:
האנוש מאלוה יצדק אם מעשהו יטהר גבר׃ | 17 |
'Zar je smrtnik koji pred Bogom pravedan? Zar je čovjek čist pred svojim Stvoriteljem?
הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה׃ | 18 |
Ni slugama svojim više ne vjeruje, i anđele svoje za grijeh okrivljuje -
אף שכני בתי חמר אשר בעפר יסודם ידכאום לפני עש׃ | 19 |
kako ne bi onda goste stanova glinenih kojima je temelj u prahu zemaljskom. Gle, kao moljce njih sveudilj satiru:
מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו׃ | 20 |
od jutra do mraka u prah pretvore, nestaju zasvagda - nitko i ne vidi.
הלא נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה׃ | 21 |
Iščupan je kolčić njihova šatora, pogibaju skoro, mudrost ne spoznavši.'