איוב 36

1 ויסף אליהוא ויאמר׃

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 כתר לי זעיר ואחוך כי עוד לאלוה מלים׃

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

3 אשא דעי למרחוק ולפעלי אתן צדק׃

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

4 כי אמנם לא שקר מלי תמים דעות עמך׃

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

5 הן אל כביר ולא ימאס כביר כח לב׃

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

6 לא יחיה רשע ומשפט עניים יתן׃

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

7 לא יגרע מצדיק עיניו ואת מלכים לכסא וישיבם לנצח ויגבהו׃

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

8 ואם אסורים בזקים ילכדון בחבלי עני׃

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

9 ויגד להם פעלם ופשעיהם כי יתגברו׃

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

10 ויגל אזנם למוסר ויאמר כי ישבון מאון׃

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

11 אם ישמעו ויעבדו יכלו ימיהם בטוב ושניהם בנעימים׃

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

12 ואם לא ישמעו בשלח יעברו ויגועו בבלי דעת׃

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

13 וחנפי לב ישימו אף לא ישועו כי אסרם׃

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

14 תמת בנער נפשם וחיתם בקדשים׃

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

15 יחלץ עני בעניו ויגל בלחץ אזנם׃

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

16 ואף הסיתך מפי צר רחב לא מוצק תחתיה ונחת שלחנך מלא דשן׃

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

17 ודין רשע מלאת דין ומשפט יתמכו׃

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

18 כי חמה פן יסיתך בספק ורב כפר אל יטך׃

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

19 היערך שועך לא בצר וכל מאמצי כח׃

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

20 אל תשאף הלילה לעלות עמים תחתם׃

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

21 השמר אל תפן אל און כי על זה בחרת מעני׃

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

22 הן אל ישגיב בכחו מי כמהו מורה׃

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

23 מי פקד עליו דרכו ומי אמר פעלת עולה׃

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

24 זכר כי תשגיא פעלו אשר שררו אנשים׃

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

25 כל אדם חזו בו אנוש יביט מרחוק׃

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

26 הן אל שגיא ולא נדע מספר שניו ולא חקר׃

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

27 כי יגרע נטפי מים יזקו מטר לאדו׃

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

28 אשר יזלו שחקים ירעפו עלי אדם רב׃

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

29 אף אם יבין מפרשי עב תשאות סכתו׃

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

30 הן פרש עליו אורו ושרשי הים כסה׃

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

31 כי בם ידין עמים יתן אכל למכביר׃

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

32 על כפים כסה אור ויצו עליה במפגיע׃

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

33 יגיד עליו רעו מקנה אף על עולה׃

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.