איוב 34
| ויען אליהוא ויאמר׃ | 1 |
Још говори Елијуј и рече:
| שמעו חכמים מלי וידעים האזינו לי׃ | 2 |
Чујте, мудри, беседу моју, и разумни послушајте ме.
| כי אזן מלין תבחן וחך יטעם לאכל׃ | 3 |
Јер ухо познаје беседу као што грло куша јело.
| משפט נבחרה לנו נדעה בינינו מה טוב׃ | 4 |
Разаберимо шта је право, извидимо међу собом шта је добро.
| כי אמר איוב צדקתי ואל הסיר משפטי׃ | 5 |
Јер Јов рече: Праведан сам, а Бог одбаци моју правду.
| על משפטי אכזב אנוש חצי בלי פשע׃ | 6 |
Хоћу ли лагати за своју правду? Стрела је моја смртна, а без кривице.
| מי גבר כאיוב ישתה לעג כמים׃ | 7 |
Који је човек као Јов да као воду пије подсмех?
| וארח לחברה עם פעלי און וללכת עם אנשי רשע׃ | 8 |
И да се дружи с онима који чине безакоње, и да ходи с безбожним људима?
| כי אמר לא יסכן גבר ברצתו עם אלהים׃ | 9 |
Јер рече: Не помаже човеку да угађа Богу.
| לכן אנשי לבב שמעו לי חללה לאל מרשע ושדי מעול׃ | 10 |
Зато, људи разумни, послушајте ме; далеко је од Бога злоћа и неправда од Свемогућег.
| כי פעל אדם ישלם לו וכארח איש ימצאנו׃ | 11 |
Јер по делу плаћа човеку и даје сваком да нађе према путу свом.
| אף אמנם אל לא ירשיע ושדי לא יעות משפט׃ | 12 |
Доиста Бог не ради зло и Свемогући не изврће правде.
| מי פקד עליו ארצה ומי שם תבל כלה׃ | 13 |
Ко Му је предао земљу? И ко је уредио васиљену?
| אם ישים אליו לבו רוחו ונשמתו אליו יאסף׃ | 14 |
Кад би на себе окренуо срце своје, узео би к себи дух свој и дисање своје;
| יגוע כל בשר יחד ואדם על עפר ישוב׃ | 15 |
Изгинуло би свако тело, и човек би се вратио у прах.
| ואם בינה שמעה זאת האזינה לקול מלי׃ | 16 |
Ако си, дакле, разуман, чуј ово: слушај глас речи мојих.
| האף שונא משפט יחבוש ואם צדיק כביר תרשיע׃ | 17 |
Може ли владати онај који мрзи на правду? Хоћеш ли осудити оног који је најправеднији?
| האמר למלך בליעל רשע אל נדיבים׃ | 18 |
Каже ли се цару: Ниткове! И кнезовима: Безбожници?
| אשר לא נשא פני שרים ולא נכר שוע לפני דל כי מעשה ידיו כלם׃ | 19 |
А камо ли Ономе који не гледа кнезовима ко су, нити у Њега вреди више богати од сиромаха, јер су сви дело руку Његових.
| רגע ימתו וחצות לילה יגעשו עם ויעברו ויסירו אביר לא ביד׃ | 20 |
Умиру за час, и у по ноћи усколеба се народ и пропадне, и однесе се јаки без руке људске.
| כי עיניו על דרכי איש וכל צעדיו יראה׃ | 21 |
Јер су очи Његове обраћене на путеве човечије и види све кораке његове.
| אין חשך ואין צלמות להסתר שם פעלי און׃ | 22 |
Нема мрака ни сена смртнога где би се сакрили који чине безакоње.
| כי לא על איש ישים עוד להלך אל אל במשפט׃ | 23 |
Јер никоме не одгађа кад дође да се суди с Богом.
| ירע כבירים לא חקר ויעמד אחרים תחתם׃ | 24 |
Сатире јаке недокучиво, и поставља друге на њихово место.
| לכן יכיר מעבדיהם והפך לילה וידכאו׃ | 25 |
Јер зна дела њихова, и док обрати ноћ, сатру се.
| תחת רשעים ספקם במקום ראים׃ | 26 |
Као безбожне разбија их на видику.
| אשר על כן סרו מאחריו וכל דרכיו לא השכילו׃ | 27 |
Јер одступише од Њега и не гледаше ни на које путеве Његове;
| להביא עליו צעקת דל וצעקת עניים ישמע׃ | 28 |
Те дође до Њега вика сиромахова, и чу вику невољних.
| והוא ישקט ומי ירשע ויסתר פנים ומי ישורנו ועל גוי ועל אדם יחד׃ | 29 |
Кад Он умири, ко ће узнемирити? И кад Он сакрије лице, ко ће Га видети? И то бива и народу и човеку.
| ממלך אדם חנף ממקשי עם׃ | 30 |
Да не би царовао лицемер, да не би било замке народу.
| כי אל אל האמר נשאתי לא אחבל׃ | 31 |
Заиста, треба казати Богу: Подносио сам, нећу више грешити.
| בלעדי אחזה אתה הרני אם עול פעלתי לא אסיף׃ | 32 |
А шта не видим, Ти ме научи; ако сам чинио неправду, нећу више.
| המעמך ישלמנה כי מאסת כי אתה תבחר ולא אני ומה ידעת דבר׃ | 33 |
Еда ли ће по теби плаћати, јер теби није по вољи, јер ти бираш а не Он? Ако знаш шта, говори.
| אנשי לבב יאמרו לי וגבר חכם שמע לי׃ | 34 |
Људи ће разумни са мном казати, и мудар ће човек пристати,
| איוב לא בדעת ידבר ודבריו לא בהשכיל׃ | 35 |
Да Јов не говори разумно, и да речи његове нису мудре.
| אבי יבחן איוב עד נצח על תשבת באנשי און׃ | 36 |
Оче мој, нека се Јов искуша до краја, што одговара као зли људи.
| כי יסיף על חטאתו פשע בינינו יספוק וירב אמריו לאל׃ | 37 |
Јер домеће на грех свој безакоње, пљеска рукама међу нама, и много говори на Бога.
