איוב 30

1 ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

2 גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

3 בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

4 הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

5 מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

6 בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

7 בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

8 בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

9 ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

10 תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

11 כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

12 על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

13 נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

14 כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

15 ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

16 ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

17 לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

18 ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

19 הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

20 אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

21 תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

22 תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

23 כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

24 אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

25 אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

26 כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

27 מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

28 קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

30 עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

31 ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.