ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃ | 1 |
ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره میکنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گلهام بدانم؛ |
גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃ | 2 |
نیروی بازوانشان برای من چه فایدهای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است. |
בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃ | 3 |
از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک مینهادند. |
הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃ | 4 |
در میان بوتهها علفشوره میچیدند، و ریشۀ شورگیاه را میخورند. |
מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃ | 5 |
چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند. |
בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃ | 6 |
پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخرهها و حفرههای زمین. |
בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃ | 7 |
در بیابانها عرعر میکردند و زیر بوتهها میلولیدند. |
בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃ | 8 |
آنها احمقانی بینام و نشانند که از سرزمین خود طرد شدهاند. |
ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃ | 9 |
و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفتهاند و من بازیچهٔ دست آنها شدهام. |
תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃ | 10 |
از من کراهت دارند و نزدیکم نمیآیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند. |
כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃ | 11 |
خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان میخواهد با من میکنند. |
על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃ | 12 |
این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله میکنند و سر راهم دام میگذارند. |
נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃ | 13 |
راه مرا میبندند و دست به هر کاری میزنند تا مرا از پای درآورند. آنها میدانند که من بییار و یاورم. |
כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃ | 14 |
ناگهان بر من هجوم میآورند و وقتی که میبینند به زمین افتادهام بر سرم میریزند. |
ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃ | 15 |
در ترس و وحشت به سر میبرم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است. |
ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃ | 16 |
دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست. |
לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃ | 17 |
شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا میگیرد و لحظهای آرامم نمیگذارد. |
ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃ | 18 |
خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است. |
הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃ | 19 |
خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است. |
אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃ | 20 |
ای خدا، نزد تو فریاد برمیآورم، ولی به من جواب نمیدهی. در حضورت میایستم، اما نگاهم نمیکنی. |
תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃ | 21 |
نسبت به من بیرحم شدهای و با تمام قدرت آزارم میدهی. |
תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃ | 22 |
مرا به میان گردباد میاندازی و در مسیر طوفان قرار میدهی. |
כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃ | 23 |
میدانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، میفرستی. |
אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃ | 24 |
چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمیآید، حمله میکنی؟ |
אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃ | 25 |
آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمیکردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمیخوردم؟ |
כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃ | 26 |
با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد. |
מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃ | 27 |
دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفتهاند. |
קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃ | 28 |
تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو میروم و قرار ندارم. در میان جماعت میایستم و با التماس کمک میطلبم. |
אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃ | 29 |
نالههایم به فریاد شغال و جغد میماند. |
עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃ | 30 |
پوست بدنم سیاه شده، و کنده میشود. استخوانهایم از شدت تب میسوزد. |
ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃ | 31 |
نوای شادِ چنگِ من، به نوحهگری مبدل شده و از نی من نالههای جانگداز به گوش میرسد. |