איוב 30
| ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃ | 1 |
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
| גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃ | 2 |
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
| בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃ | 3 |
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
| הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃ | 4 |
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
| מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃ | 5 |
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
| בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃ | 6 |
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
| בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃ | 7 |
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
| בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃ | 8 |
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
| ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃ | 9 |
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
| תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃ | 10 |
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
| כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃ | 11 |
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
| על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃ | 12 |
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
| נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃ | 13 |
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
| כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃ | 14 |
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
| ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃ | 15 |
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
| ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃ | 16 |
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
| לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃ | 17 |
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
| ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃ | 18 |
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
| הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃ | 19 |
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
| אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃ | 20 |
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
| תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃ | 21 |
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
| תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃ | 22 |
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
| כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃ | 23 |
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
| אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃ | 24 |
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
| אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃ | 25 |
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
| כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃ | 26 |
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
| מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃ | 27 |
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
| קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃ | 28 |
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
| אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃ | 29 |
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
| עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃ | 30 |
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
| ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃ | 31 |
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
