< איוב 30 >
ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃ | 1 |
“A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.
גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃ | 2 |
Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.
בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃ | 3 |
Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.
הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃ | 4 |
Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.
מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃ | 5 |
Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.
בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃ | 6 |
Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.
בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃ | 7 |
Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.
בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃ | 8 |
Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.
ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃ | 9 |
Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!
תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃ | 10 |
Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.
כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃ | 11 |
I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.
על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃ | 12 |
S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.
נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃ | 13 |
Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,
כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃ | 14 |
prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.
ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃ | 15 |
Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.
ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃ | 16 |
Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.
לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃ | 17 |
Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.
ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃ | 18 |
Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.
הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃ | 19 |
U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.
אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃ | 20 |
K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.
תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃ | 21 |
Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.
תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃ | 22 |
U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.
כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃ | 23 |
Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.
אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃ | 24 |
Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?
אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃ | 25 |
Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?
כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃ | 26 |
Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.
מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃ | 27 |
Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.
קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃ | 28 |
Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.
אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃ | 29 |
Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.
עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃ | 30 |
Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.
ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃ | 31 |
Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.