איוב 3

1 אחרי כן פתח איוב את פיהו ויקלל את יומו׃

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

2 ויען איוב ויאמר׃

Want Job antwoordde en zeide:

3 יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

4 היום ההוא יהי חשך אל ידרשהו אלוה ממעל ואל תופע עליו נהרה׃

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

5 יגאלהו חשך וצלמות תשכן עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

6 הלילה ההוא יקחהו אפל אל יחד בימי שנה במספר ירחים אל יבא׃

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

7 הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל תבא רננה בו׃

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

8 יקבהו אררי יום העתידים ערר לויתן׃

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

9 יחשכו כוכבי נשפו יקו לאור ואין ואל יראה בעפעפי שחר׃

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

10 כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

11 למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

12 מדוע קדמוני ברכים ומה שדים כי אינק׃

Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

13 כי עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

14 עם מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

15 או עם שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

16 או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא ראו אור׃

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

17 שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

18 יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

19 קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

20 למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

21 המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

22 השמחים אלי גיל ישישו כי ימצאו קבר׃

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

23 לגבר אשר דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

24 כי לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

25 כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

26 לא שלותי ולא שקטתי ולא נחתי ויבא רגז׃

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.