< איוב 29 >
ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃ | 1 |
Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
מי יתנני כירחי קדם כימי אלוה ישמרני׃ | 2 |
Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃ | 3 |
Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃ | 4 |
Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃ | 5 |
Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי שמן׃ | 6 |
Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
בצאתי שער עלי קרת ברחוב אכין מושבי׃ | 7 |
Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃ | 8 |
Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃ | 9 |
Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
קול נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃ | 10 |
La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃ | 11 |
Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
כי אמלט עני משוע ויתום ולא עזר לו׃ | 12 |
Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן׃ | 13 |
Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי׃ | 14 |
Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃ | 15 |
Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
אב אנכי לאביונים ורב לא ידעתי אחקרהו׃ | 16 |
Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃ | 17 |
Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
ואמר עם קני אגוע וכחול ארבה ימים׃ | 18 |
Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
שרשי פתוח אלי מים וטל ילין בקצירי׃ | 19 |
Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃ | 20 |
Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
לי שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃ | 21 |
Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃ | 22 |
Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃ | 23 |
Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃ | 24 |
Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃ | 25 |
Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.