איוב 29

1 ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃

Job nastavi svoju besjedu i reče:

2 מי יתנני כירחי קדם כימי אלוה ישמרני׃

“O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

3 בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃

kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

4 כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃

kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

5 בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃

kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

6 ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי שמן׃

kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

7 בצאתי שער עלי קרת ברחוב אכין מושבי׃

Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

8 ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃

vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

9 שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃

Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

10 קול נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃

Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

11 כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃

Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

12 כי אמלט עני משוע ויתום ולא עזר לו׃

Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

13 ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן׃

Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

14 צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי׃

Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

15 עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃

Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

16 אב אנכי לאביונים ורב לא ידעתי אחקרהו׃

otac ubogima, zastupnik strancima.

17 ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃

Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

18 ואמר עם קני אגוע וכחול ארבה ימים׃

Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

19 שרשי פתוח אלי מים וטל ילין בקצירי׃

Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

20 כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃

Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

21 לי שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃

Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

22 אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃

Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

23 ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃

Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

24 אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃

Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

25 אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃

Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.