איוב 21
| ויען איוב ויאמר׃ | 1 |
А Јов одговори и рече:
| שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם׃ | 2 |
Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
| שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃ | 3 |
Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
| האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי׃ | 4 |
Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
| פנו אלי והשמו ושימו יד על פה׃ | 5 |
Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
| ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃ | 6 |
Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
| מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל׃ | 7 |
Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
| זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם׃ | 8 |
Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
| בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃ | 9 |
Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
| שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃ | 10 |
Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
| ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃ | 11 |
Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
| ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃ | 12 |
Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
| יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃ (Sheol h7585) | 13 |
Проводе у добру дане своје, и за час силазе у гроб. (Sheol h7585)
| ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃ | 14 |
А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
| מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו׃ | 15 |
Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
| הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃ | 16 |
Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
| כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃ | 17 |
Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
| יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה׃ | 18 |
Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
| אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע׃ | 19 |
Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
| יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה׃ | 20 |
Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
| כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃ | 21 |
Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
| הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט׃ | 22 |
Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
| זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו׃ | 23 |
Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
| עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃ | 24 |
Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
| וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה׃ | 25 |
А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
| יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃ | 26 |
Обојица леже у праху, и црви их покривају.
| הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃ | 27 |
Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
| כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃ | 28 |
Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
| הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃ | 29 |
Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
| כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃ | 30 |
Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
| מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו׃ | 31 |
Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
| והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד׃ | 32 |
Али се износи у гробље и остаје у гомили.
| מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃ | 33 |
Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
| ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל׃ | 34 |
Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
