איוב 20

1 ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:

2 לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי׃

Zato me misli moje nagone da odgovorim, i zato hitim.

3 מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני׃

Èuo sam ukor koji me sramoti, ali æe duh iz razuma mojega odgovoriti za me.

4 הזאת ידעת מני עד מני שים אדם עלי ארץ׃

Ne znaš li da je tako otkako je vijeka, otkako je postavljen èovjek na zemlji,

5 כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי רגע׃

Da je slava bezbožnijeh za malo i radost licemjerova za èas?

6 אם יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע׃

Da bi mu visina doprla do neba, i glava se njegova dotakla oblaka,

7 כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו׃

Nestaæe ga zasvagda kao kala njegova; i koji ga vidješe reæi æe: kuda se djede?

8 כחלום יעוף ולא ימצאוהו וידד כחזיון לילה׃

Kao san odletjeæe, i neæe se naæi, i išèeznuæe kao noæna utvara.

9 עין שזפתו ולא תוסיף ולא עוד תשורנו מקומו׃

Oko koje ga je gledalo neæe više, niti æe ga više vidjeti mjesto njegovo.

10 בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו׃

Sinovi njegovi umiljavaæe se siromasima i ruke æe njegove vraæati što je oteo.

11 עצמותיו מלאו עלומו ועמו על עפר תשכב׃

Kosti æe njegove biti pune grijeha mladosti njegove, i oni æe ležati s njim u prahu.

12 אם תמתיק בפיו רעה יכחידנה תחת לשונו׃

Ako mu je i slatka u ustima zloæa i krije je pod jezikom svojim,

13 יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו׃

Èuva je i ne pušta je, nego je zadržava u grlu svom,

14 לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו׃

Ipak æe se jelo njegovo pretvoriti u crijevima njegovijem, postaæe u njemu jed aspidin.

15 חיל בלע ויקאנו מבטנו יורשנו אל׃

Blago što je proždro izbljuvaæe, iz trbuha njegova istjeraæe ga Bog.

16 ראש פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה׃

Jed æe aspidin sisati, ubiæe ga jezik gujinji.

17 אל ירא בפלגות נהרי נחלי דבש וחמאה׃

Neæe vidjeti potoka ni rijeka kojima teèe med i maslo.

18 משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס׃

Vratiæe muku, a neæe je pojesti; prema blagu biæe promjena, i neæe se radovati.

19 כי רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו׃

Jer je tlaèio i ostavljao uboge, kuæe je otimao i nije zidao.

20 כי לא ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט׃

Jer nije nigda osjetio mira u trbuhu svom, ni što mu je najmilije neæe saèuvati.

21 אין שריד לאכלו על כן לא יחיל טובו׃

Ništa mu neæe ostati od hrane njegove. Zato ne može dobro njegovo trajati.

22 במלאות שפקו יצר לו כל יד עמל תבואנו׃

Kad se ispuni izobilje njegovo, tada æe biti u nevolji; sve ruke nevoljnijeh udariæe na nj.

23 יהי למלא בטנו ישלח בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו׃

Kad bi napunio trbuh svoj, poslaæe na nj Bog jarost gnjeva svojega, i pustiæe je kao dažd na njega i na jelo njegovo.

24 יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה׃

Kad stane bježati od oružja gvozdenoga, prostrijeliæe ga luk mjedeni.

25 שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים׃

Strijela puštena proæi æe kroz tijelo njegovo, i svijetlo gvožðe izaæi æe iz žuèi njegove; kad poðe, obuzeæe ga strahote.

26 כל חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא נפח ירע שריד באהלו׃

Sve æe tame biti sakrivene u tajnim mjestima njegovijem; proždrijeæe ga oganj neraspiren, i ko ostane u šatoru njegovu zlo æe mu biti.

27 יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו׃

Otkriæe nebesa bezakonje njegovo, i zemlja æe ustati na nj.

28 יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו׃

Otiæi æe ljetina doma njegova, rastoèiæe se u dan gnjeva njegova.

29 זה חלק אדם רשע מאלהים ונחלת אמרו מאל׃

To je dio od Boga èovjeku bezbožnomu i našljedstvo od Boga za besjedu njegovu.