איוב 20

1 ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

2 לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי׃

Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.

3 מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני׃

Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

4 הזאת ידעת מני עד מני שים אדם עלי ארץ׃

Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet heeft,

5 כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי רגע׃

Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

6 אם יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע׃

Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;

7 כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו׃

Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

8 כחלום יעוף ולא ימצאוהו וידד כחזיון לילה׃

Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

9 עין שזפתו ולא תוסיף ולא עוד תשורנו מקומו׃

Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.

10 בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו׃

Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.

11 עצמותיו מלאו עלומו ועמו על עפר תשכב׃

Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke elkeen met hem op het stof nederliggen zal.

12 אם תמתיק בפיו רעה יכחידנה תחת לשונו׃

Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,

13 יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו׃

Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van zijn gehemelte inhoudt;

14 לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו׃

Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen zal zij in het binnenste van hem zijn.

15 חיל בלע ויקאנו מבטנו יורשנו אל׃

Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit zijn buik uitdrijven.

16 ראש פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה׃

Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.

17 אל ירא בפלגות נהרי נחלי דבש וחמאה׃

De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.

18 משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס׃

Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.

19 כי רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו׃

Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;

20 כי לא ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט׃

Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn gewenst goed niet uitbehouden.

21 אין שריד לאכלו על כן לא יחיל טובו׃

Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.

22 במלאות שפקו יצר לו כל יד עמל תבואנו׃

Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

23 יהי למלא בטנו ישלח בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו׃

Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

24 יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה׃

Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.

25 שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים׃

Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.

26 כל חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא נפח ירע שריד באהלו׃

Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.

27 יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו׃

De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.

28 יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו׃

De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.

29 זה חלק אדם רשע מאלהים ונחלת אמרו מאל׃

Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.