איוב 19

1 ויען איוב ויאמר׃

А Јов одговори и рече:

2 עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃

Докле ћете мучити душу моју и сатирати ме речима?

3 זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃

Већ сте ме десет пута наружили; није вас стид што тако наваљујете на ме?

4 ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃

Али ако сам доиста погрешио, погрешка ће моја остати код мене.

5 אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃

Ако ли се још хоћете да дижете на ме и да ме корите мојом срамотом,

6 דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃

Онда знајте да ме је Бог оборио и мрежу своју разапео око мене.

7 הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃

Ето, вичем на неправду, али се не слушам; вапим, али нема суда.

8 ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃

Заградио је пут мој да не могу проћи; на стазе моје метнуо је мрак.

9 כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃

Свукао је с мене славу моју и скинуо венац с главе моје.

10 יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃

Порушио ме је од свуда, да ме нема; и као дрво ишчупао је надање моје.

11 ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃

Распалио се на ме гнев Његов, и узео ме је међу непријатеље своје.

12 יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃

Војске Његове дођоше све заједно и насуше к себи пут к мени, стадоше у логор около шатора мог.

13 אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃

Браћу моју удаљио је од мене, и знанци моји туђе се од мене.

14 חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃

Ближњи моји оставише ме, и знанци моји заборавише ме.

15 גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃

Домашњи моји и моје слушкиње гледају ме као туђина; странац сам у очима њиховим.

16 לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃

Зовем слугу свог, а он се не одзива, а молим га устима својим.

17 רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃

Дах је мој мрзак жени мојој, а преклињем је синовима утробе своје.

18 גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃

Ни деца не хају за ме; кад устанем, руже ме.

19 תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃

Мрзак сам свима неверним својим, и које љубљах посташе ми противници.

20 בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃

За кожу моју као за месо моје прионуше кости моје; једва оста кожа око зуба мојих.

21 חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃

Смилујте се на ме, смилујте се на ме, пријатељи моји, јер се рука Божија дотакла мене.

22 למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃

Зашто ме гоните као Бог, и меса мог не можете да се наситите?

23 מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃

О кад би се написале речи моје! Кад би се ставиле у књигу!

24 בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃

Писаљком гвозденом и оловом на камену за вечни спомен кад би се урезале!

25 ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃

Али знам да је жив мој Искупитељ, и на последак да ће стати над прахом.

26 ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃

И ако се ова кожа моја и рашчини, опет ћу у телу свом видети Бога.

27 אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃

Ја исти видећу Га, и очи моје гледаће Га, а не друге. А бубрега мојих нестаје у мени.

28 כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃

Него би требало да кажете: Зашто га гонимо? Кад је корен беседе у мени.

29 גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃

Бојте се мача; јер је мач освета за безакоње; и знајте да има суд.