< איוב 19 >
עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃ | 2 |
"Berapa lama lagi kamu menyakitkan hatiku, dan meremukkan aku dengan perkataan?
זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃ | 3 |
Sekarang telah sepuluh kali kamu menghina aku, kamu tidak malu menyiksa aku.
ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃ | 4 |
Jika aku sungguh tersesat, maka aku sendiri yang menanggung kesesatanku itu.
אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃ | 5 |
Jika kamu sungguh hendak membesarkan diri terhadap aku, dan membuat celaku sebagai bukti terhadap diriku,
דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃ | 6 |
insafilah, bahwa Allah telah berlaku tidak adil terhadap aku, dan menebarkan jala-Nya atasku.
הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃ | 7 |
Sesungguhnya, aku berteriak: Kelaliman!, tetapi tidak ada yang menjawab. Aku berseru minta tolong, tetapi tidak ada keadilan.
ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃ | 8 |
Jalanku ditutup-Nya dengan tembok, sehingga aku tidak dapat melewatinya, dan jalan-jalanku itu dibuat-Nya gelap.
כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃ | 9 |
Ia telah menanggalkan kemuliaanku dan merampas mahkota di kepalaku.
יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃ | 10 |
Ia membongkar aku di semua tempat, sehingga aku lenyap, dan seperti pohon harapanku dicabut-Nya.
ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃ | 11 |
Murka-Nya menyala terhadap aku, dan menganggap aku sebagai lawan-Nya.
יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃ | 12 |
Pasukan-Nya maju serentak, mereka merintangi jalan melawan aku, lalu mengepung kemahku.
אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃ | 13 |
Saudara-saudaraku dijauhkan-Nya dari padaku, dan kenalan-kenalanku tidak lagi mengenal aku.
חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃ | 14 |
Kaum kerabatku menghindar, dan kawan-kawanku melupakan aku.
גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃ | 15 |
Anak semang dan budak perempuanku menganggap aku orang yang tidak dikenal, aku dipandang mereka orang asing.
לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃ | 16 |
Kalau aku memanggil budakku, ia tidak menyahut; aku harus membujuknya dengan kata-kata manis.
רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃ | 17 |
Nafasku menimbulkan rasa jijik kepada isteriku, dan bauku memualkan saudara-saudara sekandungku.
גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃ | 18 |
Bahkan kanak-kanakpun menghina aku, kalau aku mau berdiri, mereka mengejek aku.
תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃ | 19 |
Semua teman karibku merasa muak terhadap aku; dan mereka yang kukasihi, berbalik melawan aku.
בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃ | 20 |
Tulangku melekat pada kulit dan dagingku, dan hanya gusiku yang tinggal padaku.
חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃ | 21 |
Kasihanilah aku, kasihanilah aku, hai sahabat-sahabatku, karena tangan Allah telah menimpa aku.
למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃ | 22 |
Mengapa kamu mengejar aku, seakan-akan Allah, dan tidak menjadi kenyang makan dagingku?
מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃ | 23 |
Ah, kiranya perkataanku ditulis, dicatat dalam kitab,
בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃ | 24 |
terpahat dengan besi pengukir dan timah pada gunung batu untuk selama-lamanya!
ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃ | 25 |
Tetapi aku tahu: Penebusku hidup, dan akhirnya Ia akan bangkit di atas debu.
ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃ | 26 |
Juga sesudah kulit tubuhku sangat rusak, tanpa dagingkupun aku akan melihat Allah,
אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃ | 27 |
yang aku sendiri akan melihat memihak kepadaku; mataku sendiri menyaksikan-Nya dan bukan orang lain. Hati sanubariku merana karena rindu.
כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃ | 28 |
Kalau kamu berkata: Kami akan menuntut dia dan mendapatkan padanya sebab perkaranya!,
גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃ | 29 |
takutlah kepada pedang, karena kegeraman mendatangkan hukuman pedang, agar kamu tahu, bahwa ada pengadilan."