איוב 19

1 ויען איוב ויאמר׃

Tetapi Ayub menjawab, "Mengapa aku terus kamu kecam, dan kamu siksa dengan perkataan?

2 עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃

3 זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃

Berkali-kali kamu menghina aku, dan kamu aniaya aku tanpa rasa malu.

4 ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃

Seandainya salah perbuatanku, itu tidak merugikan kamu.

5 אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃

Kamu pikir dirimu lebih baik daripadaku; susahku kamu anggap bukti kesalahanku.

6 דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃

Ketahuilah bahwa aku sedang disiksa Allah, dan ditangkap dalam perangkap-Nya.

7 הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃

Aku meronta karena kekejaman-Nya itu, tetapi tidak seorang pun yang memperhatikan aku. "Di mana keadilan," teriakku, tetapi tak ada yang mendengar aku.

8 ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃

Allah menutup jalanku, aku tak dapat lewat, lorong-lorongku dibuat-Nya gelap pekat.

9 כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃

Ia merampas hartaku semua, dan nama baikku dirusakkan-Nya.

10 יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃

Ia menghantam aku dari segala jurusan, seperti orang mencabut akar dari tanaman, lalu membiarkannya merana dan layu, begitulah direnggut-Nya segala harapanku.

11 ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃

Murka Allah kepadaku menyala-nyala; aku dianggap-Nya sebagai musuh-Nya.

12 יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃

Pasukan-Nya menyerbu tanpa dapat dibendung; jalanku dihalangi, dan kemahku dikepung.

13 אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃

Sanak saudaraku dijauhkan-Nya daripadaku; aku menjadi orang asing bagi semua kenalanku.

14 חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃

Kaum kerabatku semua menjauhkan diri; teman-temanku tak ingat kepadaku lagi.

15 גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃

Hamba perempuanku lupa siapa aku, tuan mereka; dianggapnya aku orang yang belum dikenalnya.

16 לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃

Kupanggil hambaku, tapi ia tak menyahut, meskipun kubujuk dia dengan lembut.

17 רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃

Istriku muak mencium bau napasku, saudara kandungku tak sudi mendekatiku.

18 גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃

Aku dihina oleh anak-anak di jalan; jika aku berdiri, aku ditertawakan.

19 תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃

Melihat aku, teman karibku merasa ngeri; aku ditinggalkan mereka yang kukasihi.

20 בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃

Tubuhku tinggal kulit pembalut tulang; hampir saja aku mati dan nyawaku melayang.

21 חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃

Hai kawan-kawanku, kasihanilah aku, sebab tangan Allah memukul aku.

22 למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃

Allah terus menekan aku; mengapa kamu tiru Dia? Belum puaskah kamu menyiksa?

23 מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃

Ah, kiranya kata-kataku dicatat, sehingga akan selalu diingat;

24 בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃

kiranya dengan besi dipahat pada batu, supaya bertahan sepanjang waktu.

25 ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃

Aku tahu bahwa di surga ada Pembelaku; akhirnya Ia akan datang menolong aku.

26 ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃

Meskipun kulitku luka-luka dan pecah, tapi selama aku bertubuh, akan kupandang Allah.

27 אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃

Dengan mataku sendiri Dia akan kulihat, dan bagiku Dia menjadi sahabat. Hatiku hancur sebab kamu berkata,

28 כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃

'Bagaimana caranya kita mendakwanya?' Kamu mencari alasan untuk membuat perkara.

29 גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃

Tetapi, kini takutlah kepada pedang! Sebab Allah murka dan menghukum orang berdosa; maka tahulah kamu, bahwa ada Allah yang mengadili manusia."