איוב 16

1 ויען איוב ויאמר׃

Tetapi Ayub menjawab:

2 שמעתי כאלה רבות מנחמי עמל כלכם׃

"Hal seperti itu telah acap kali kudengar. Penghibur sialan kamu semua!

3 הקץ לדברי רוח או מה ימריצך כי תענה׃

Belum habiskah omong kosong itu? Apa yang merangsang engkau untuk menyanggah?

4 גם אנכי ככם אדברה לו יש נפשכם תחת נפשי אחבירה עליכם במלים ואניעה עליכם במו ראשי׃

Akupun dapat berbicara seperti kamu, sekiranya kamu pada tempatku; aku akan menggubah kata-kata indah terhadap kamu, dan menggeleng-gelengkan kepala atas kamu.

5 אאמצכם במו פי וניד שפתי יחשך׃

Aku akan menguatkan hatimu dengan mulut, dan tidak menahan bibirku mengatakan belas kasihan.

6 אם אדברה לא יחשך כאבי ואחדלה מה מני יהלך׃

Tetapi bila aku berbicara, penderitaanku tidak menjadi ringan, dan bila aku berdiam diri, apakah yang hilang dari padaku?

7 אך עתה הלאני השמות כל עדתי׃

Tetapi sekarang, Ia telah membuat aku lelah dan mencerai-beraikan segenap rumah tanggaku,

8 ותקמטני לעד היה ויקם בי כחשי בפני יענה׃

sudah menangkap aku; inilah yang menjadi saksi; kekurusanku telah bangkit menuduh aku.

9 אפו טרף וישטמני חרק עלי בשניו צרי ילטוש עיניו לי׃

Murka-Nya menerkam dan memusuhi aku, Ia menggertakkan giginya terhadap aku; lawanku memandang aku dengan mata yang berapi-api.

10 פערו עלי בפיהם בחרפה הכו לחיי יחד עלי יתמלאון׃

Mereka mengangakan mulutnya melawan aku, menampar pipiku dengan cercaan, dan bersama-sama mengerumuni aku.

11 יסגירני אל אל עויל ועל ידי רשעים ירטני׃

Allah menyerahkan aku kepada orang lalim, dan menjatuhkan aku ke dalam tangan orang fasik.

12 שלו הייתי ויפרפרני ואחז בערפי ויפצפצני ויקימני לו למטרה׃

Aku hidup dengan tenteram, tetapi Ia menggelisahkan aku, aku ditangkap-Nya pada tengkukku, lalu dibanting-Nya, dan aku ditegakkan-Nya menjadi sasaran-Nya.

13 יסבו עלי רביו יפלח כליותי ולא יחמול ישפך לארץ מררתי׃

Aku dihujani anak panah, ginjalku ditembus-Nya dengan tak kenal belas kasihan, empeduku ditumpahkan-Nya ke tanah.

14 יפרצני פרץ על פני פרץ ירץ עלי כגבור׃

Ia merobek-robek aku, menyerang aku laksana seorang pejuang.

15 שק תפרתי עלי גלדי ועללתי בעפר קרני׃

Kain kabung telah kujahit pada kulitku, dan tandukku kumasukkan ke dalam debu;

16 פני חמרמרה מני בכי ועל עפעפי צלמות׃

mukaku merah karena menangis, dan bulu mataku ditudungi kelam pekat,

17 על לא חמס בכפי ותפלתי זכה׃

sungguhpun tidak ada kelaliman pada tanganku, dan doaku bersih.

18 ארץ אל תכסי דמי ואל יהי מקום לזעקתי׃

Hai bumi, janganlah menutupi darahku, dan janganlah kiranya teriakku mendapat tempat perhentian!

19 גם עתה הנה בשמים עדי ושהדי במרומים׃

Ketahuilah, sekarangpun juga, Saksiku ada di sorga, Yang memberi kesaksian bagiku ada di tempat yang tinggi.

20 מליצי רעי אל אלוה דלפה עיני׃

Sekalipun aku dicemoohkan oleh sahabat-sahabatku, namun ke arah Allah mataku menengadah sambil menangis,

21 ויוכח לגבר עם אלוה ובן אדם לרעהו׃

supaya Ia memutuskan perkara antara manusia dengan Allah, dan antara manusia dengan sesamanya.

22 כי שנות מספר יאתיו וארח לא אשוב אהלך׃

Karena sedikit jumlah tahun yang akan datang, dan aku akan menempuh jalan, dari mana aku tak akan kembali lagi.