איוב 10

1 נקטה נפשי בחיי אעזבה עלי שיחי אדברה במר נפשי׃

Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

2 אמר אל אלוה אל תרשיעני הודיעני על מה תריבני׃

Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

3 הטוב לך כי תעשק כי תמאס יגיע כפיך ועל עצת רשעים הופעת׃

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

4 העיני בשר לך אם כראות אנוש תראה׃

Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

5 הכימי אנוש ימיך אם שנותיך כימי גבר׃

Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

6 כי תבקש לעוני ולחטאתי תדרוש׃

Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

7 על דעתך כי לא ארשע ואין מידך מציל׃

Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

8 ידיך עצבוני ויעשוני יחד סביב ותבלעני׃

Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

9 זכר נא כי כחמר עשיתני ואל עפר תשיבני׃

Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

10 הלא כחלב תתיכני וכגבנה תקפיאני׃

Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

11 עור ובשר תלבישני ובעצמות וגידים תסככני׃

Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

12 חיים וחסד עשית עמדי ופקדתך שמרה רוחי׃

Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

13 ואלה צפנת בלבבך ידעתי כי זאת עמך׃

A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

14 אם חטאתי ושמרתני ומעוני לא תנקני׃

Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

15 אם רשעתי אללי לי וצדקתי לא אשא ראשי שבע קלון וראה עניי׃

Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,

16 ויגאה כשחל תצודני ותשב תתפלא בי׃

Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

17 תחדש עדיך נגדי ותרב כעשך עמדי חליפות וצבא עמי׃

Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

18 ולמה מרחם הצאתני אגוע ועין לא תראני׃

Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

19 כאשר לא הייתי אהיה מבטן לקבר אובל׃

Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

20 הלא מעט ימי יחדל ישית ממני ואבליגה מעט׃

Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

21 בטרם אלך ולא אשוב אל ארץ חשך וצלמות׃

Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

22 ארץ עפתה כמו אפל צלמות ולא סדרים ותפע כמו אפל׃

Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.