< ישעה 3 >
כי הנה האדון יהוה צבאות מסיר מירושלם ומיהודה משען ומשענה כל משען לחם וכל משען מים׃ | 1 |
Jo redzi, Tas Kungs Dievs Cebaot atņems no Jeruzālemes un Jūda patvērumu un padomu, visu maizes padomu un visu ūdens padomu,
גבור ואיש מלחמה שופט ונביא וקסם וזקן׃ | 2 |
Vareno un karavīru, soģi un pravieti un gudro un vecaju,
שר חמשים ונשוא פנים ויועץ וחכם חרשים ונבון לחש׃ | 3 |
Virsnieku pār piecdesmit un godināto un padoma devēju un amata pratēju un apvārdotāju.
ונתתי נערים שריהם ותעלולים ימשלו בם׃ | 4 |
Un Es viņiem došu puikas par virsniekiem, un nesaprašas pār viņiem valdīs.
ונגש העם איש באיש ואיש ברעהו ירהבו הנער בזקן והנקלה בנכבד׃ | 5 |
Un tie ļaudis māksies virsū cits citam, ikkatrs savam tuvākam, puika trakos pret sirmgalvi un nelga pret cienīgo.
כי יתפש איש באחיו בית אביו שמלה לכה קצין תהיה לנו והמכשלה הזאת תחת ידך׃ | 6 |
Tad satvers viens otru sava tēva namā un (sacīs): tev ir drēbes, esi mums par virsnieku, un lai tava roka nogriež šo postu.
ישא ביום ההוא לאמר לא אהיה חבש ובביתי אין לחם ואין שמלה לא תשימני קצין עם׃ | 7 |
Bet viņš tai dienā atbildēs un sacīs: es negribu būt tas dziedinātājs, manā namā ne maizes ne drēbju, neceļat mani par ļaužu virsnieku.
כי כשלה ירושלם ויהודה נפל כי לשונם ומעלליהם אל יהוה למרות עני כבודו׃ | 8 |
Jo Jeruzāleme gruvusi, un Jūda ir kritis, tādēļ kā viņu mēles un darbi ir pret To Kungu, kaitināt Viņa godības acis.
הכרת פניהם ענתה בם וחטאתם כסדם הגידו לא כחדו אוי לנפשם כי גמלו להם רעה׃ | 9 |
Viņu vaiga izskats dod liecību pret viņiem, un savus grēkus tie izteic, tā kā Sodoma, un tos neapslēpj. Vai viņu dvēselēm! Jo tie sev pašiem dara ļaunu.
אמרו צדיק כי טוב כי פרי מעלליהם יאכלו׃ | 10 |
Sakait par taisno, ka tam labi klāsies, jo tas ēdīs savu darbu augļus.
אוי לרשע רע כי גמול ידיו יעשה לו׃ | 11 |
Ak vai, tam bezdievīgam! Tam labi neklāsies, jo pēc viņa rokas darba viņam taps maksāts.
עמי נגשיו מעולל ונשים משלו בו עמי מאשריך מתעים ודרך ארחתיך בלעו׃ | 12 |
Mani ļaudis! Viņu dzinēji ir bērni, un sievas valda pār tiem; Mani ļaudis! Tavi vadoņi tevi maldina un to ceļu, kur tev jāstaigā, tie samaitā.
נצב לריב יהוה ועמד לדין עמים׃ | 13 |
Tas Kungs ceļas, tiesāties un stāv, tiesu spriest tautām.
יהוה במשפט יבוא עם זקני עמו ושריו ואתם בערתם הכרם גזלת העני בבתיכם׃ | 14 |
Tas Kungs nāk uz tiesu ar Savu ļaužu vecajiem un viņu lieliem kungiem: un jūs to vīna dārzu esat noēduši; nabaga laupījums ir jūsu namos.
מלכם תדכאו עמי ופני עניים תטחנו נאם אדני יהוה צבאות׃ | 15 |
Kas jums prātā, ka jūs saminat Manus ļaudis un satriecat bēdīgo vaigus? Saka Tas Kungs Dievs Cebaot.
ויאמר יהוה יען כי גבהו בנות ציון ותלכנה נטוות גרון ומשקרות עינים הלוך וטפוף תלכנה וברגליהם תעכסנה׃ | 16 |
Vēl Tas Kungs saka: tādēļ ka Ciānas meitas lepojās un staigā izstieptu kaklu un mirkšķina ar acīm un iet maziem solīšiem, skandinādamas savu kāju gredzenus,
ושפח אדני קדקד בנות ציון ויהוה פתהן יערה׃ | 17 |
Tad Tas Kungs Ciānas meitām darīs pakausi pliku un atsegs viņu kaunumu.
ביום ההוא יסיר אדני את תפארת העכסים והשביסים והשהרנים׃ | 18 |
Tai dienā Tas Kungs atņems tos skaistos kāju gredzenus, tās saulītes un tos mēnestiņus,
הנטפות והשרות והרעלות׃ | 19 |
Tos ausu glītumus, tās roku sprādzes un tos vaiga apsegus,
הפארים והצעדות והקשרים ובתי הנפש והלחשים׃ | 20 |
Tās cepures un prievītes un jostas un ožamos trauciņus un pesteļus.
Tos pirkstu gredzenus un tās pieres sprādzes,
המחלצות והמעטפות והמטפחות והחריטים׃ | 22 |
Tās svētku drēbes un tos mēteļus un apsegus un makus,
הגלינים והסדינים והצניפות והרדידים׃ | 23 |
Un tos spieģeļus un dārgos kreklus un tos galvas lakatus un uzvalkus.
והיה תחת בשם מק יהיה ותחת חגורה נקפה ותחת מעשה מקשה קרחה ותחת פתיגיל מחגרת שק כי תחת יפי׃ | 24 |
Un smaržas vietā būs puvums, un jostas vietā valgs, un sprogaino matu vietā plika galva, un plata mēteļa vietā šaurs maiss, un skaistuma vietā uguns vātis.
מתיך בחרב יפלו וגבורתך במלחמה׃ | 25 |
Tavi vīri kritīs caur zobenu un tavs spēks(varoņi) karā.
ואנו ואבלו פתחיה ונקתה לארץ תשב׃ | 26 |
Un viņas vārti bēdāsies un žēlosies, un iztukšota viņa sēdēs zemē.