ישעה 24
| הנה יהוה בוקק הארץ ובולקה ועוה פניה והפיץ ישביה׃ | 1 |
Zie, Jahweh ontvolkt En vernielt de aarde; Hij keert haar onderstboven, Verstrooit haar bewoners!
| והיה כעם ככהן כעבד כאדניו כשפחה כגברתה כקונה כמוכר כמלוה כלוה כנשה כאשר נשא בו׃ | 2 |
Het zal den priester vergaan als het volk, Den slaaf als zijn meester, Slavin als gebiedster, Verkoper als koper, Borger als lener, Schuldeiser als schuldenaar.
| הבוק תבוק הארץ והבוז תבוז כי יהוה דבר את הדבר הזה׃ | 3 |
Ja, de aarde wordt geheel ontvolkt, En schoongebezemd heel en al; Want Jahweh heeft het gezegd, Dit woord gesproken.
| אבלה נבלה הארץ אמללה נבלה תבל אמללו מרום עם הארץ׃ | 4 |
De aarde treurt en verkwijnt, De wereld verwelkt en versmacht, De hemel vergaat met de aarde.
| והארץ חנפה תחת ישביה כי עברו תורת חלפו חק הפרו ברית עולם׃ | 5 |
Want de aarde is onder haar bewoners bezoedeld: Ze hebben de wet overtreden, de geboden verkracht, Verbroken het eeuwig verbond.
| על כן אלה אכלה ארץ ויאשמו ישבי בה על כן חרו ישבי ארץ ונשאר אנוש מזער׃ | 6 |
Daarom verslindt de vervloeking de aarde, En moeten haar bewoners het boeten; De bewoners der aarde worden verteerd, Weinig mensen blijven er over.
| אבל תירוש אמללה גפן נאנחו כל שמחי לב׃ | 7 |
De wijntros kwijnt, de wingerd versmacht, Wat dartel is, zucht;
| שבת משוש תפים חדל שאון עליזים שבת משוש כנור׃ | 8 |
Het gejubel der pauken verstomt, Weg is het vrolijk gejoel, het juichen der citers;
| בשיר לא ישתו יין ימר שכר לשתיו׃ | 9 |
Men drinkt geen wijn meer bij gezang, De drank smaakt bitter aan den drinker.
| נשברה קרית תהו סגר כל בית מבוא׃ | 10 |
De steden liggen in puin en verlaten, Alle huizen gesloten, versperd;
| צוחה על היין בחוצות ערבה כל שמחה גלה משוש הארץ׃ | 11 |
In de straten gejammer om wijn, Weg alle vreugd en blijdschap op aarde!
| נשאר בעיר שמה ושאיה יכת שער׃ | 12 |
In de steden zijn enkel puinhopen over, De poorten liggen vertrapt en verbrijzeld.
| כי כה יהיה בקרב הארץ בתוך העמים כנקף זית כעוללת אם כלה בציר׃ | 13 |
Ja, zó zal het wezen op aarde Te midden der volken: Als na het afslaan van de olijven, Als bij ‘t nalezen op het eind van de oogst!
| המה ישאו קולם ירנו בגאון יהוה צהלו מים׃ | 14 |
Dan zal men jubelen, En de grootheid van Jahweh bezingen! Men juicht in het westen,
| על כן בארים כבדו יהוה באיי הים שם יהוה אלהי ישראל׃ | 15 |
Tot aan de grens van het oosten: Brengt eer aan Jahweh Op de kusten der zee, Aan de Naam van Jahweh, Israëls God!
| מכנף הארץ זמרת שמענו צבי לצדיק ואמר רזי לי רזי לי אוי לי בגדים בגדו ובגד בוגדים בגדו׃ | 16 |
En van het einde der aarde horen wij zingen: Glorie den vrome! Maar er wordt ook geroepen: Ik ben verloren, Wee mij, verloren! De afvalligen vallen, De verraders storten verraderlijk neer.
| פחד ופחת ופח עליך יושב הארץ׃ | 17 |
Verschrikking, kuilen en strikken Voor u, bewoners der aarde.
| והיה הנס מקול הפחד יפל אל הפחת והעולה מתוך הפחת ילכד בפח כי ארבות ממרום נפתחו וירעשו מוסדי ארץ׃ | 18 |
Wie de verschrikking ontvlucht, Hij valt in de kuil; Wie de kuil nog ontsnapt, Wordt in de strikken gevangen! Ja, de sluizen des hemels Staan boven al open. De fundamenten der aarde worden geschokt;
| רעה התרעעה הארץ פור התפוררה ארץ מוט התמוטטה ארץ׃ | 19 |
De aarde gaat splijten en bersten, Versplintert en scheurt, Wankelt en tuimelt,
| נוע תנוע ארץ כשכור והתנודדה כמלונה וכבד עליה פשעה ונפלה ולא תסיף קום׃ | 20 |
Waggelt als een beschonkene, Sliert heen en weer als een hangmat. Haar misdaden drukken haar neer, Ze valt, en staat niet meer op.
| והיה ביום ההוא יפקד יהוה על צבא המרום במרום ועל מלכי האדמה על האדמה׃ | 21 |
Op die dag zal Jahweh bestraffen Het hemels heir in de lucht, Met de vorsten der wereld op aarde.
| ואספו אספה אסיר על בור וסגרו על מסגר ומרב ימים יפקדו׃ | 22 |
Ze worden gebonden, gesperd in een kuil, In een kerker gevangen, Voor lange tijden gestraft!
| וחפרה הלבנה ובושה החמה כי מלך יהוה צבאות בהר ציון ובירושלם ונגד זקניו כבוד׃ | 23 |
De maan zal blozen, de zon zich schamen, Want Jahweh der heirscharen zal heersen als Koning Op de berg Sion, in Jerusalem; En voor zijn oudsten zal zijn heerlijkheid stralen!
