< ישעה 10 >

הוי החקקים חקקי און ומכתבים עמל כתבו׃ 1
Jao onima koji izdaju odredbe nepravedne, koji ispisuju propise tlačiteljske;
להטות מדין דלים ולגזל משפט עניי עמי להיות אלמנות שללם ואת יתומים יבזו׃ 2
koji uskraćuju pravdu ubogima i otimlju pravo sirotinji mog naroda, da oplijene udovice, da opljačkaju sirote!
ומה תעשו ליום פקדה ולשואה ממרחק תבוא על מי תנוסו לעזרה ואנה תעזבו כבודכם׃ 3
Što ćete činiti u dan kazne kad izdaleka propast dođe? Kom ćete se za pomoć uteći, gdje ostaviti blago svoje
בלתי כרע תחת אסיר ותחת הרוגים יפלו בכל זאת לא שב אפו ועוד ידו נטויה׃ 4
da se ne morate među roblje pognuti, pasti među poklanima? Na sve to gnjev se njegov neće smiriti, ruka će mu ostat' ispružena.
הוי אשור שבט אפי ומטה הוא בידם זעמי׃ 5
Jao Asiru, šibi gnjeva mojega, prutu kojim srdžba moja zamahuje!
בגוי חנף אשלחנו ועל עם עברתי אצונו לשלל שלל ולבז בז ולשימו מרמס כחמר חוצות׃ 6
Na puk ga poslah nevjeran, na narod što me razjari, da ga oplijeni i opljačka, da ga izgazi k'o blato na ulici.
והוא לא כן ידמה ולבבו לא כן יחשב כי להשמיד בלבבו ולהכרית גוים לא מעט׃ 7
Ali on nije tako mislio i u srcu nije tako sudio, već u srcu zasnova zator, istrebljenje mnogih naroda.
כי יאמר הלא שרי יחדו מלכים׃ 8
Govoraše: “Nisu li svi knezovi moji kraljevi?
הלא ככרכמיש כלנו אם לא כארפד חמת אם לא כדמשק שמרון׃ 9
Nije li Kalno kao Karkemiš? Nije li Hamat kao Arpad, Samarija kao Damask?
כאשר מצאה ידי לממלכת האליל ופסיליהם מירושלם ומשמרון׃ 10
Kao što mi ruka dosegnu kraljevstva kumira, bogatija kipovima od Jeruzalema i Samarije,
הלא כאשר עשיתי לשמרון ולאליליה כן אעשה לירושלם ולעצביה׃ 11
kao što učinih sa Samarijom i kumirima njenim, neću li učiniti s Jeruzalemom i s likovima njegovim?”
והיה כי יבצע אדני את כל מעשהו בהר ציון ובירושלם אפקד על פרי גדל לבב מלך אשור ועל תפארת רום עיניו׃ 12
I kad dovrši Gospod sve djelo svoje na gori Sionu i u Jeruzalemu, kaznit će plod ohola srca kralja asirskog i drskost njegovih ponositih očiju.
כי אמר בכח ידי עשיתי ובחכמתי כי נבנותי ואסיר גבולת עמים ועתידתיהם שושתי ואוריד כאביר יושבים׃ 13
Jer reče: “Učinih snagom svoje ruke i mudrošću svojom, jer sam uman; uklonih međe narodima i blaga njihova opljačkah, kao junak oborih one što sjede na prijestoljima.
ותמצא כקן ידי לחיל העמים וכאסף ביצים עזבות כל הארץ אני אספתי ולא היה נדד כנף ופצה פה ומצפצף׃ 14
Ruka moja kao gnijezda zgrabi bogatstva naroda. Kao što se kÓupe ostavljena jaja, zemlju svu sam pokupio i nikog ne bi krilima da zalepeće, kljun otvori, zapijuče.”
היתפאר הגרזן על החצב בו אם יתגדל המשור על מניפו כהניף שבט את מרימיו כהרים מטה לא עץ׃ 15
Zar se hvali sjekira povrh onog koji njome siječe? Hoće li se oholit' pila povrh onog koji njome pili? K'o da šiba maše onim koji je podiže, il' štap diže onog koji drvo nije;
לכן ישלח האדון יהוה צבאות במשמניו רזון ותחת כבדו יקד יקד כיקוד אש׃ 16
Jahve nad Vojskama poslat će stoga gojaznima njegovim skončanje, slavu će mu ognjem potpaliti, kao što se vatra potpiruje.
והיה אור ישראל לאש וקדושו ללהבה ובערה ואכלה שיתו ושמירו ביום אחד׃ 17
Svjetlost Izraelova bit će poput ognja, Svetac njegov kao plamen koji će zapalit' i proždrijeti drač njegov i trnje njegovo u jednome danu.
וכבוד יערו וכרמלו מנפש ועד בשר יכלה והיה כמסס נסס׃ 18
I krasotu njegovih šuma i voćnjaka uništit će od srčike do kore, ona će biti k'o bolesnik što se trne;
ושאר עץ יערו מספר יהיו ונער יכתבם׃ 19
ostatak stabala šumskih bit će lako izbrojiti - dijete će ih lako popisati.
והיה ביום ההוא לא יוסיף עוד שאר ישראל ופליטת בית יעקב להשען על מכהו ונשען על יהוה קדוש ישראל באמת׃ 20
U onaj dan: Ostatak Izraelov i preživjeli iz kuće Jakovljeve neće se više oslanjati na onoga koji ih bije, već će se iskreno oslanjati na Jahvu, Sveca Izraelova.
שאר ישוב שאר יעקב אל אל גבור׃ 21
Ostatak će se vratiti, ostatak Jakovljev Bogu jakome.
כי אם יהיה עמך ישראל כחול הים שאר ישוב בו כליון חרוץ שוטף צדקה׃ 22
Zaista, o Izraele, sve da naroda tvojega ima kao pijeska u moru, samo će se Ostatak njegov vratiti. Određeno je uništenje, pravda se prelila,
כי כלה ונחרצה אדני יהוה צבאות עשה בקרב כל הארץ׃ 23
Jahve, Gospod nad Vojskama, poharat će, kako odredi, svu zemlju.
לכן כה אמר אדני יהוה צבאות אל תירא עמי ישב ציון מאשור בשבט יככה ומטהו ישא עליך בדרך מצרים׃ 24
Zato ovako govori Jahve nad Vojskama: “O narode moj što prebivaš na Sionu, ne boj se Asira kad te šibom tuče, kad štap diže na tebe.
כי עוד מעט מזער וכלה זעם ואפי על תבליתם׃ 25
Jer, još malo, vrlo malo, i gnjev moj će prestati, moja će ih jarost uništiti.”
ועורר עליו יהוה צבאות שוט כמכת מדין בצור עורב ומטהו על הים ונשאו בדרך מצרים׃ 26
Na nj će Jahve nad Vojskama bičem zamahnuti, kao kad udari Midjan na stijeni Orebu, i štap će dići nad more k'o na putu egipatskom.
והיה ביום ההוא יסור סבלו מעל שכמך ועלו מעל צוארך וחבל על מפני שמן׃ 27
U onaj dan: s leđa će ti breme pasti i jaram njegov s vrata će ti nestat'.
בא על עית עבר במגרון למכמש יפקיד כליו׃ 28
Ide on od Rimona, dolazi na Ajat, prelazi Migron, u Mikmasu breme odlaže.
עברו מעברה גבע מלון לנו חרדה הרמה גבעת שאול נסה׃ 29
Prelaze klance, u Gebi im je noćište; Rama dršće, Gibea Šaulova bježi.
צהלי קולך בת גלים הקשיבי לישה עניה ענתות׃ 30
Viči iza glasa, Bat Galime! Slušaj ga, Lajšo! Odgovori mu, Anatote!
נדדה מדמנה ישבי הגבים העיזו׃ 31
Madmena pobježe, utekoše stanovnici gebimski.
עוד היום בנב לעמד ינפף ידו הר בית ציון גבעת ירושלם׃ 32
Još danas zaustavit će se u Nobu, rukom prijeti gori Kćeri sionske, Brijegu jeruzalemskom.
הנה האדון יהוה צבאות מסעף פארה במערצה ורמי הקומה גדועים והגבהים ישפלו׃ 33
Gle, Jahve, Gospod nad Vojskama, kreše grane silom strahovitom: najviši su vršci posječeni, ponajviši sniženi.
ונקף סבכי היער בברזל והלבנון באדיר יפול׃ 34
Pod sjekirom pada šumska guštara, sa slavom svojom pada Libanon.

< ישעה 10 >