יחזקאל 35

1 ויהי דבר יהוה אלי לאמר׃

Опет ми дође реч Господња говорећи:

2 בן אדם שים פניך על הר שעיר והנבא עליו׃

Сине човечји, окрени лице своје према гори Сиру и пророкуј против ње.

3 ואמרת לו כה אמר אדני יהוה הנני אליך הר שעיר ונטיתי ידי עליך ונתתיך שממה ומשמה׃

И реци: Овако вели Господ Господ: ево ме на тебе, горо Сире! И дигнућу руку своју на те, и опустећу те сасвим.

4 עריך חרבה אשים ואתה שממה תהיה וידעת כי אני יהוה׃

Градове ћу твоје опустети, и ти ћеш бити пустош, и познаћеш да сам ја Господ.

5 יען היות לך איבת עולם ותגר את בני ישראל על ידי חרב בעת אידם בעת עון קץ׃

Што је у тебе вечно непријатељство, и расипаш синове Израиљеве мачем у невољи њиховој, кад је крај безакоњу њиховом,

6 לכן חי אני נאם אדני יהוה כי לדם אעשך ודם ירדפך אם לא דם שנאת ודם ירדפך׃

Зато, тако ја био жив, говори Господ Господ, крви ћу те предати и крв ће те гонити, јер не мрзиш на крв, крв ће те гонити.

7 ונתתי את הר שעיר לשממה ושממה והכרתי ממנו עבר ושב׃

И обратићу гору Сир сасвим у пустош, да нико неће долазити ни одлазити.

8 ומלאתי את הריו חלליו גבעותיך וגיאותיך וכל אפיקיך חללי חרב יפלו בהם׃

И напунићу горе њене побијених њених; на хумовима твојим и у долинама твојим и по свим потоцима твојим падаће побијени од мача.

9 שממות עולם אתנך ועריך לא תישבנה וידעתם כי אני יהוה׃

Вечну пустињу начинићу од тебе и градови се твоји неће оправити, и познаћете да сам ја Господ.

10 יען אמרך את שני הגוים ואת שתי הארצות לי תהיינה וירשנוה ויהוה שם היה׃

Што говориш: Ова два народа и ове две земље моје ће бити, и наследићемо их, ако и јесте Господ био онде,

11 לכן חי אני נאם אדני יהוה ועשיתי כאפך וכקנאתך אשר עשיתה משנאתיך בם ונודעתי בם כאשר אשפטך׃

Зато, тако ја жив био, говори Господ Господ, учинићу по гневу твом и по зависти твојој, с којом си поступала из мржње према њима, и бићу познат међу њима кад ти судим.

12 וידעת כי אני יהוה שמעתי את כל נאצותיך אשר אמרת על הרי ישראל לאמר שממה לנו נתנו לאכלה׃

И познаћеш да сам ја Господ чуо све твоје хуле које си говорила на горе Израиљеве рекавши: Опустеше, нама су дане да их једемо.

13 ותגדילו עלי בפיכם והעתרתם עלי דבריכם אני שמעתי׃

И величасте се супрот мени устима својим, и множисте на ме речи своје; чуо сам.

14 כה אמר אדני יהוה כשמח כל הארץ שממה אעשה לך׃

Овако вели Господ Господ: Кад се сва земља стане веселити, тебе ћу опустети.

15 כשמחתך לנחלת בית ישראל על אשר שממה כן אעשה לך שממה תהיה הר שעיר וכל אדום כלה וידעו כי אני יהוה׃

Како си се ти веселила наследству дома Израиљевог што опусте, тако ћу и тебе учинити: опустећеш, горо Сире, и сва земљо едомска; и познаће се да сам ја Господ.