שמות 1

1 ואלה שמות בני ישראל הבאים מצרימה את יעקב איש וביתו באו׃

Ово су имена синова Израиљевих који дођоше у Мисир, дођоше с Јаковом, сваки са својом породицом:

2 ראובן שמעון לוי ויהודה׃

Рувим, Симеун, Левије и Јуда,

3 יששכר זבולן ובנימן׃

Исахар, Завулон и Венијамин,

4 דן ונפתלי גד ואשר׃

Дан и Нефталим, Гад и Асир.

5 ויהי כל נפש יצאי ירך יעקב שבעים נפש ויוסף היה במצרים׃

А свега беше их од бедара Јаковљевих седамдесет душа с Јосифом, који беше у Мисиру.

6 וימת יוסף וכל אחיו וכל הדור ההוא׃

А Јосиф умре и сва браћа његова и сав онај нараштај.

7 ובני ישראל פרו וישרצו וירבו ויעצמו במאד מאד ותמלא הארץ אתם׃

И синови Израиљеви народише се и умножише се, и напредоваше и осилише веома, да их се земља напуни.

8 ויקם מלך חדש על מצרים אשר לא ידע את יוסף׃

Тада наста нов цар у Мисиру, који не знаше за Јосифа;

9 ויאמר אל עמו הנה עם בני ישראל רב ועצום ממנו׃

И рече народу свом: Гле, народ синова Израиљевих већи је и силнији од нас.

10 הבה נתחכמה לו פן ירבה והיה כי תקראנה מלחמה ונוסף גם הוא על שנאינו ונלחם בנו ועלה מן הארץ׃

Него хајде мудро да поступамо с њима, да се не множе, и кад настане рат да не пристану с непријатељима нашим и не ударе на нас и не оду из земље.

11 וישימו עליו שרי מסים למען ענתו בסבלתם ויבן ערי מסכנות לפרעה את פתם ואת רעמסס׃

И поставише над њима настојнике да их муче тешким пословима; и грађаше народ Израиљев Фараону градове Питом и Рамесу.

12 וכאשר יענו אתו כן ירבה וכן יפרץ ויקצו מפני בני ישראל׃

Али што га више мучаху то се више множаше и напредоваше, да се грожаху од синова Израиљевих.

13 ויעבדו מצרים את בני ישראל בפרך׃

И жестоко нагоњаху Мисирци синове Израиљеве на послове,

14 וימררו את חייהם בעבדה קשה בחמר ובלבנים ובכל עבדה בשדה את כל עבדתם אשר עבדו בהם בפרך׃

И загорчаваху им живот тешким пословима, блатом и опекама и сваким радом у пољу, и сваким другим послом, на који их жестоко нагоњаху.

15 ויאמר מלך מצרים למילדת העברית אשר שם האחת שפרה ושם השנית פועה׃

И још заповеди цар мисирски бабицама јеврејским, од којих једној беше име Сефора, а другој Фува,

16 ויאמר בילדכן את העבריות וראיתן על האבנים אם בן הוא והמתן אתו ואם בת היא וחיה׃

И рече: Кад бабичите Јеврејке, и у порођају видите да је мушко, убијте га, а кад буде женско, нек остане живо.

17 ותיראן המילדת את האלהים ולא עשו כאשר דבר אליהן מלך מצרים ותחיין את הילדים׃

Али се бабице бојаху Бога, и не чињаху како им рече цар мисирски, него остављаху децу у животу.

18 ויקרא מלך מצרים למילדת ויאמר להן מדוע עשיתן הדבר הזה ותחיין את הילדים׃

А цар мисирски дозва бабице, и рече им: Зашто то чините, те остављате у животу мушку децу?

19 ותאמרן המילדת אל פרעה כי לא כנשים המצרית העברית כי חיות הנה בטרם תבוא אלהן המילדת וילדו׃

А бабице рекоше Фараону: Јеврејке нису као жене Мисирке; јаче су; док им дође бабица, оне већ роде.

20 וייטב אלהים למילדת וירב העם ויעצמו מאד׃

И Бог учини добро бабицама; и народ се умножи и осили веома;

21 ויהי כי יראו המילדת את האלהים ויעש להם בתים׃

И што се бабице бојаху Бога, начини им куће.

22 ויצו פרעה לכל עמו לאמר כל הבן הילוד היארה תשליכהו וכל הבת תחיון׃

Тада заповеди Фараон свему народу свом говорећи: Сваког сина који се роди баците у воду, а кћери све остављајте у животу.