< תהילים 105 >
הוֹדוּ לַיהוָה קִרְאוּ בִשְׁמוֹ הוֹדִיעוּ בָעַמִּים עֲלִילוֹתָֽיו׃ | 1 |
Hvalite Jahvu, prizivajte mu ime, navješćujte među narodima djela njegova!
שִֽׁירוּ־לוֹ זַמְּרוּ־לוֹ שִׂיחוּ בְּכָל־נִפְלְאוֹתָֽיו׃ | 2 |
Pjevajte mu, svirajte mu, pripovijedajte sva njegova čudesa!
הִֽתְהַלְלוּ בְּשֵׁם קָדְשׁוֹ יִשְׂמַח לֵב ׀ מְבַקְשֵׁי יְהוָֽה׃ | 3 |
Dičite se svetim imenom njegovim, neka se raduje srce onih što traže Jahvu!
דִּרְשׁוּ יְהוָה וְעֻזּוֹ בַּקְּשׁוּ פָנָיו תָּמִֽיד׃ | 4 |
Tražite Jahvu i njegovu snagu, tražite svagda njegovo lice!
זִכְרוּ נִפְלְאוֹתָיו אֲשֶׁר־עָשָׂה מֹפְתָיו וּמִשְׁפְּטֵי־פִֽיו׃ | 5 |
Sjetite se čudesa koja učini, njegovih čuda i sudova usta njegovih!
זֶרַע אַבְרָהָם עַבְדּוֹ בְּנֵי יַעֲקֹב בְּחִירָֽיו׃ | 6 |
Abrahamov rod sluga je njegov, sinovi Jakovljevi njegovi izabranici!
הוּא יְהוָה אֱלֹהֵינוּ בְּכָל־הָאָרֶץ מִשְׁפָּטָֽיו׃ | 7 |
On je Jahve, Bog naš; po svoj su zemlji njegovi sudovi!
זָכַר לְעוֹלָם בְּרִיתוֹ דָּבָר צִוָּה לְאֶלֶף דּֽוֹר׃ | 8 |
On se uvijek sjeća svojega Saveza, riječi koju dade tisući naraštaja:
אֲשֶׁר כָּרַת אֶת־אַבְרָהָם וּשְׁבוּעָתוֹ לְיִשְׂחָֽק׃ | 9 |
Saveza koji sklopi s Abrahamom i zakletve svoje Izaku.
וַיַּֽעֲמִידֶהָ לְיַעֲקֹב לְחֹק לְיִשְׂרָאֵל בְּרִית עוֹלָֽם׃ | 10 |
Ustanovi je kao zakon Jakovu, Izraelu vječni Savez,
לֵאמֹר לְךָ אֶתֵּן אֶת־אֶֽרֶץ־כְּנָעַן חֶבֶל נַחֲלַתְכֶֽם׃ | 11 |
govoreći: “Tebi ću dati kanaansku zemlju kao dio u baštinu vašu.”
בִּֽהְיוֹתָם מְתֵי מִסְפָּר כִּמְעַט וְגָרִים בָּֽהּ׃ | 12 |
Kad ih još bješe malo na broju, vrlo malo, i kad bjehu pridošlice u njoj,
וַֽיִּתְהַלְּכוּ מִגּוֹי אֶל־גּוֹי מִמַּמְלָכָה אֶל־עַם אַחֵֽר׃ | 13 |
išli su od naroda do naroda, iz jednoga kraljevstva k drugom narodu,
לֹֽא־הִנִּיחַ אָדָם לְעָשְׁקָם וַיּוֹכַח עֲלֵיהֶם מְלָכִֽים׃ | 14 |
ali ne dopusti nikom da ih tlači, kažnjavaše zbog njih kraljeve:
אַֽל־תִּגְּעוּ בִמְשִׁיחָי וְלִנְבִיאַי אַל־תָּרֵֽעוּ׃ | 15 |
“Ne dirajte u moje pomazanike, ne nanosite zla mojim prorocima!”
וַיִּקְרָא רָעָב עַל־הָאָרֶץ כָּֽל־מַטֵּה־לֶחֶם שָׁבָֽר׃ | 16 |
I on pozva glad na zemlju, sve zalihe uništi krušne.
שָׁלַח לִפְנֵיהֶם אִישׁ לְעֶבֶד נִמְכַּר יוֹסֵֽף׃ | 17 |
Pred njima čovjeka posla: Josip u ropstvo bijaše prodan.
עִנּוּ בַכֶּבֶל רגליו רַגְלוֹ בַּרְזֶל בָּאָה נַפְשֽׁוֹ׃ | 18 |
Sputaše uzama noge njegove, u gvožđe mu vrat staviše,
עַד־עֵת בֹּֽא־דְבָרוֹ אִמְרַת יְהוָה צְרָפָֽתְהוּ׃ | 19 |
dok se ne ispuni proroštvo njegovo, Jahvina ga riječ potvrdi.
שָׁלַח מֶלֶךְ וַיַּתִּירֵהוּ מֹשֵׁל עַמִּים וַֽיְפַתְּחֵֽהוּ׃ | 20 |
Kralj naredi da ga driješe, narÄodÄa poglavar oslobodi njega.
שָׂמוֹ אָדוֹן לְבֵיתוֹ וּמֹשֵׁל בְּכָל־קִנְיָנֽוֹ׃ | 21 |
Za domaćina ga stavi kući svojoj, za nadstojnika sveg imanja svoga,
לֶאְסֹר שָׂרָיו בְּנַפְשׁוֹ וּזְקֵנָיו יְחַכֵּֽם׃ | 22 |
da velikaše njegove po volji uči i starce njegove mudrosti da vodi.
וַיָּבֹא יִשְׂרָאֵל מִצְרָיִם וְיַעֲקֹב גָּר בְּאֶֽרֶץ־חָֽם׃ | 23 |
Tad Izrael u Egipat uđe, Jakov došljak bješe u Kamovoj zemlji.
וַיֶּפֶר אֶת־עַמּוֹ מְאֹד וַיַּֽעֲצִמֵהוּ מִצָּרָֽיו׃ | 24 |
Narod svoj umnoži veoma, učini ga jačim od dušmana.
הָפַךְ לִבָּם לִשְׂנֹא עַמּוֹ לְהִתְנַכֵּל בַּעֲבָדָֽיו׃ | 25 |
Okrenu im srce da zamrze narod njegov, da slugama njegovim opaki budu.
שָׁלַח מֹשֶׁה עַבְדּוֹ אַהֲרֹן אֲשֶׁר בָּֽחַר־בּֽוֹ׃ | 26 |
Mojsija posla, slugu svoga, Arona, kog odabra.
שָֽׂמוּ־בָם דִּבְרֵי אֹתוֹתָיו וּמֹפְתִים בְּאֶרֶץ חָֽם׃ | 27 |
Činjahu među njima znake njegove i čudesa u Kamovoj zemlji.
שָׁלַֽח חֹשֶׁךְ וַיַּחְשִׁךְ וְלֹֽא־מָרוּ אֶת־דברוו דְּבָרֽוֹ׃ | 28 |
Posla tmine, i smrknu se, al' prkosiše oni riječima njegovim.
הָפַךְ אֶת־מֵימֵיהֶם לְדָם וַיָּמֶת אֶת־דְּגָתָֽם׃ | 29 |
U krv im vode prometnu i pobi ribe njihove.
שָׁרַץ אַרְצָם צְפַרְדְּעִים בְּחַדְרֵי מַלְכֵיהֶֽם׃ | 30 |
Zemljom im žabe provrvješe, prodriješe i u dvore kraljevske.
אָמַר וַיָּבֹא עָרֹב כִּנִּים בְּכָל־גְּבוּלָֽם׃ | 31 |
Reče, i muha roj doletje i komarci u sve kraje njine.
נָתַן גִּשְׁמֵיהֶם בָּרָד אֵשׁ לֶהָבוֹת בְּאַרְצָֽם׃ | 32 |
Mjesto kiše grÓad im dade, ognjene munje po njihovoj zemlji.
וַיַּךְ גַּפְנָם וּתְאֵנָתָם וַיְשַׁבֵּר עֵץ גְּבוּלָֽם׃ | 33 |
Udari im lozu i smokve, polomi stabla u krajima njinim.
אָמַר וַיָּבֹא אַרְבֶּה וְיֶלֶק וְאֵין מִסְפָּֽר׃ | 34 |
Reče, i skakavci dođoše i bezbrojne gusjenice s njima.
וַיֹּאכַל כָּל־עֵשֶׂב בְּאַרְצָם וַיֹּאכַל פְּרִי אַדְמָתָֽם׃ | 35 |
U zemlji im proždriješe svu bilinu, proždriješe rod njihovih njiva.
וַיַּךְ כָּל־בְּכוֹר בְּאַרְצָם רֵאשִׁית לְכָל־אוֹנָֽם׃ | 36 |
Pobi sve prvorođene u njihovoj zemlji, sve prvine snage njihove.
וַֽיּוֹצִיאֵם בְּכֶסֶף וְזָהָב וְאֵין בִּשְׁבָטָיו כּוֹשֵֽׁל׃ | 37 |
Izvede ih sa srebrom i zlatom; u plemenima njinim bolesnih ne bješe.
שָׂמַח מִצְרַיִם בְּצֵאתָם כִּֽי־נָפַל פַּחְדָּם עֲלֵיהֶֽם׃ | 38 |
Odlasku njihovu Egipat se obradova, jer ga od njih strah spopade.
פָּרַשׂ עָנָן לְמָסָךְ וְאֵשׁ לְהָאִיר לָֽיְלָה׃ | 39 |
Rasprostro je oblak kao pokrov i oganj da se obnoć sja.
שָׁאַל וַיָּבֵא שְׂלָו וְלֶחֶם שָׁמַיִם יַשְׂבִּיעֵֽם׃ | 40 |
Zamoliše, i dovede prepelice, nebeskim ih kruhom tad nahrani.
פָּתַח צוּר וַיָּזוּבוּ מָיִם הָלְכוּ בַּצִּיּוֹת נָהָֽר׃ | 41 |
Hrid rascijepi, i provri voda, pustinjom poteče kao rijeka.
כִּֽי־זָכַר אֶת־דְּבַר קָדְשׁוֹ אֶֽת־אַבְרָהָם עַבְדּֽוֹ׃ | 42 |
Tad se sjeti svete riječi svoje što je zada sluzi svome Abrahamu.
וַיּוֹצִא עַמּוֹ בְשָׂשׂוֹן בְּרִנָּה אֶת־בְּחִירָֽיו׃ | 43 |
Puk svoj s klicanjem izvede i s veseljem izabrane svoje.
וַיִּתֵּן לָהֶם אַרְצוֹת גּוֹיִם וַעֲמַל לְאֻמִּים יִירָֽשׁוּ׃ | 44 |
I dade im zemlje poganske, trud naroda baštiniše,
בַּעֲבוּר ׀ יִשְׁמְרוּ חֻקָּיו וְתוֹרֹתָיו יִנְצֹרוּ הַֽלְלוּ־יָֽהּ׃ | 45 |
da čuvaju naredbe njegove i zakone da mu paze. Aleluja!