< איוב 41 >
תִּמְשֹׁךְ לִוְיָתָן בְּחַכָּה וּבְחֶבֶל תַּשְׁקִיעַ לְשֹׁנֽוֹ׃ | 1 |
Zar loviš Levijatana udicom? Zar ćeš mu jezik zažvalit' užetom?
הֲתָשִׂים אַגְמוֹן בְּאַפּוֹ וּבְחוֹחַ תִּקּוֹב לֶֽחֱיוֹ׃ | 2 |
Zar mu nozdrve trskom probost' možeš ili mu kukom probiti vilicu?
הֲיַרְבֶּה אֵלֶיךָ תַּחֲנוּנִים אִם־יְדַבֵּר אֵלֶיךָ רַכּֽוֹת׃ | 3 |
Hoće li te on preklinjat' za milost, hoće li s tobom blago govoriti?
הֲיִכְרֹת בְּרִית עִמָּךְ תִּקָּחֶנּוּ לְעֶבֶד עוֹלָֽם׃ | 4 |
I zar će s tobom savez on sklopiti da sveg života tebi sluga bude?
הֽ͏ַתְשַׂחֶק־בּוֹ כַּצִּפּוֹר וְתִקְשְׁרֶנּוּ לְנַעֲרוֹתֶֽיךָ׃ | 5 |
Hoćeš li se s njim k'o s pticom poigrat' i vezat' ga da kćeri razveseliš?
יִכְרוּ עָלָיו חַבָּרִים יֶחֱצוּהוּ בֵּין כְּֽנַעֲנִֽים׃ | 6 |
Hoće li se za nj cjenkati ribari, među sobom podijelit' ga trgovci?
הַֽתְמַלֵּא בְשֻׂכּוֹת עוֹרוֹ וּבְצִלְצַל דָּגִים רֹאשֽׁוֹ׃ | 7 |
Možeš li kopljem njemu kožu izbost ili glavu mu probiti ostima?
שִׂים־עָלָיו כַּפֶּךָ זְכֹר מִלְחָמָה אַל־תּוֹסַֽף׃ | 8 |
Podigni de ruku svoju na njega: za boj se spremi - bit će ti posljednji!
הֵן־תֹּחַלְתּוֹ נִכְזָבָה הֲגַם אֶל־מַרְאָיו יֻטָֽל׃ | 9 |
Zalud je nadu u njega gojiti, na pogled njegov čovjek već pogiba.
לֹֽא־אַכְזָר כִּי יְעוּרֶנּוּ וּמִי הוּא לְפָנַי יִתְיַצָּֽב׃ | 10 |
Junaka nema da njega razdraži, tko će mu se u lice suprotstavit'?
מִי הִקְדִּימַנִי וַאֲשַׁלֵּם תַּחַת כָּל־הַשָּׁמַיִם לִי־הֽוּא׃ | 11 |
Tko se sukobi s njim i živ ostade? Pod nebesima tog čovjeka nema!
לא־לֽוֹ־אַחֲרִישׁ בַּדָּיו וּדְבַר־גְּבוּרוֹת וְחִין עֶרְכּֽוֹ׃ | 12 |
Prešutjet neću njegove udove, ni silnu snagu, ni ljepotu stasa.
מִֽי־גִלָּה פְּנֵי לְבוּשׁוֹ בְּכֶפֶל רִסְנוֹ מִי יָבֽוֹא׃ | 13 |
Tko mu smije razodjenut' odjeću, tko li kroz dvostruk prodrijeti mu oklop?
דַּלְתֵי פָנָיו מִי פִתֵּחַ סְבִיבוֹת שִׁנָּיו אֵימָֽה׃ | 14 |
Tko će mu ralje rastvorit' dvokrilne kad strah vlada oko zubi njegovih?
גַּאֲוָה אֲפִיקֵי מָֽגִנִּים סָגוּר חוֹתָם צָֽר׃ | 15 |
Hrbat mu je od ljuskavih štitova, zapečaćenih pečatom kamenim.
אֶחָד בְּאֶחָד יִגַּשׁוּ וְרוּחַ לֹא־יָבוֹא בֵֽינֵיהֶֽם׃ | 16 |
Jedni uz druge tako se sljubiše da među njima dah ne bi prošao.
אִישׁ־בְּאָחִיהוּ יְדֻבָּקוּ יִתְלַכְּדוּ וְלֹא יִתְפָּרָֽדוּ׃ | 17 |
Tako su čvrsto slijepljeni zajedno: priljubljeni, razdvojit' se ne mogu.
עֲֽטִישֹׁתָיו תָּהֶל אוֹר וְעֵינָיו כְּעַפְעַפֵּי־שָֽׁחַר׃ | 18 |
Kad kihne, svjetlost iz njega zapršti, poput zorinih vjeđa oči su mu.
מִפִּיו לַפִּידִים יַהֲלֹכוּ כִּידוֹדֵי אֵשׁ יִתְמַלָּֽטוּ׃ | 19 |
Zublje plamsaju iz njegovih ralja, iskre ognjene iz njih se prosiplju.
מִנְּחִירָיו יֵצֵא עָשָׁן כְּדוּד נָפוּחַ וְאַגְמֹֽן׃ | 20 |
Iz nozdrva mu sukljaju dimovi kao iz kotla što kipi na vatri.
נַפְשׁוֹ גֶּחָלִים תְּלַהֵט וְלַהַב מִפִּיו יֵצֵֽא׃ | 21 |
Dah bi njegov zapalio ugljevlje, jer mu iz ralja plamenovi suču.
בְּֽצַוָּארוֹ יָלִין עֹז וּלְפָנָיו תָּדוּץ דְּאָבָֽה׃ | 22 |
U šiji leži sva snaga njegova, a ispred njega užas se prostire.
מַפְּלֵי בְשָׂרוֹ דָבֵקוּ יָצוּק עָלָיו בַּל־יִמּֽוֹט׃ | 23 |
Kad se ispravi, zastrepe valovi i prema morskoj uzmiču pučini.
לִבּוֹ יָצוּק כְּמוֹ־אָבֶן וְיָצוּק כְּפֶלַח תַּחְתִּֽית׃ | 24 |
Poput pećine srce mu je tvrdo, poput mlinskoga kamena otporno.
מִשֵּׂתוֹ יָגוּרוּ אֵלִים מִשְּׁבָרִים יִתְחַטָּֽאוּ׃ | 25 |
Pregibi tusta mesa srasli su mu, čvrsti su kao da su saliveni.
מַשִּׂיגֵהוּ חֶרֶב בְּלִי תָקוּם חֲנִית מַסָּע וְשִׁרְיָֽה׃ | 26 |
Zgodi li ga mač, od njeg se odbije, tako i koplje, sulica i strijela.
יַחְשֹׁב לְתֶבֶן בַּרְזֶל לְעֵץ רִקָּבוֹן נְחוּשָֽׁה׃ | 27 |
Poput slame je za njega željezo, mjed je k'o drvo iscrvotočeno.
לֹֽא־יַבְרִיחֶנּוּ בֶן־קָשֶׁת לְקַשׁ נֶהְפְּכוּ־לוֹ אַבְנֵי־קָֽלַע׃ | 28 |
On ne uzmiče od strelice s luka, stijenje iz praćke na nj k'o pljeva pada.
כְּקַשׁ נֶחְשְׁבוּ תוֹתָח וְיִשְׂחַק לְרַעַשׁ כִּידֽוֹן׃ | 29 |
K'o slamčica je toljaga za njega, koplju se smije kad zazviždi nad njim.
תַּחְתָּיו חַדּוּדֵי חָרֶשׂ יִרְפַּד חָרוּץ עֲלֵי־טִֽיט׃ | 30 |
Crepovlje oštro ima na trbuhu i blato njime ore k'o drljačom.
יַרְתִּיחַ כַּסִּיר מְצוּלָה יָם יָשִׂים כַּמֶּרְקָחָֽה׃ | 31 |
Pod njim vrtlog sav k'o lonac uskipi, uspjeni more k'o pomast u kotlu.
אַחֲרָיו יָאִיר נָתִיב יַחְשֹׁב תְּהוֹם לְשֵׂיבָֽה׃ | 32 |
Za sobom svijetlu ostavlja on brazdu, regbi, bijelo runo bezdan prekriva.
אֵֽין־עַל־עָפָר מָשְׁלוֹ הֶעָשׂוּ לִבְלִי־חָֽת׃ | 33 |
Ništa slično na zemlji ne postoji i niti je tko tako neustrašiv.
אֵֽת־כָּל־גָּבֹהַּ יִרְאֶה הוּא מֶלֶךְ עַל־כָּל־בְּנֵי־שָֽׁחַץ׃ | 34 |
I na najviše on s visoka gleda, kralj je svakome, i najponosnijim.”