איוב 29
| וַיֹּסֶף אִיּוֹב שְׂאֵת מְשָׁלוֹ וַיֹּאמַֽר׃ | 1 |
Job nastavi svoju besjedu i reče:
| מִֽי־יִתְּנֵנִי כְיַרְחֵי־קֶדֶם כִּימֵי אֱלוֹהַּ יִשְׁמְרֵֽנִי׃ | 2 |
“O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,
| בְּהִלּוֹ נֵרוֹ עֲלֵי רֹאשִׁי לְאוֹרוֹ אֵלֶךְ חֹֽשֶׁךְ׃ | 3 |
kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,
| כַּאֲשֶׁר הָיִיתִי בִּימֵי חָרְפִּי בְּסוֹד אֱלוֹהַּ עֲלֵי אָהֳלִֽי׃ | 4 |
kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,
| בְּעוֹד שַׁדַּי עִמָּדִי סְבִיבוֹתַי נְעָרָֽי׃ | 5 |
kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,
| בִּרְחֹץ הֲלִיכַי בְּחֵמָה וְצוּר יָצוּק עִמָּדִי פַּלְגֵי־שָֽׁמֶן׃ | 6 |
kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!
| בְּצֵאתִי שַׁעַר עֲלֵי־קָרֶת בָּרְחוֹב אָכִין מוֹשָׁבִֽי׃ | 7 |
Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,
| רָאוּנִי נְעָרִים וְנֶחְבָּאוּ וִֽישִׁישִׁים קָמוּ עָמָֽדוּ׃ | 8 |
vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.
| שָׂרִים עָצְרוּ בְמִלִּים וְכַף יָשִׂימוּ לְפִיהֶֽם׃ | 9 |
Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.
| קוֹל־נְגִידִים נֶחְבָּאוּ וּלְשׁוֹנָם לְחִכָּם דָּבֵֽקָה׃ | 10 |
Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.
| כִּי אֹזֶן שָׁמְעָה וַֽתְּאַשְּׁרֵנִי וְעַיִן רָאֲתָה וַתְּעִידֵֽנִי׃ | 11 |
Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.
| כִּֽי־אֲמַלֵּט עָנִי מְשַׁוֵּעַ וְיָתוֹם וְֽלֹא־עֹזֵר לֽוֹ׃ | 12 |
Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.
| בִּרְכַּת אֹבֵד עָלַי תָּבֹא וְלֵב אַלְמָנָה אַרְנִֽן׃ | 13 |
Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.
| צֶדֶק לָבַשְׁתִּי וַיִּלְבָּשֵׁנִי כִּֽמְעִיל וְצָנִיף מִשְׁפָּטִֽי׃ | 14 |
Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.
| עֵינַיִם הָיִיתִי לַֽעִוֵּר וְרַגְלַיִם לַפִּסֵּחַ אָֽנִי׃ | 15 |
Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,
| אָב אָנֹכִֽי לָֽאֶבְיוֹנִים וְרִב לֹא־יָדַעְתִּי אֶחְקְרֵֽהוּ׃ | 16 |
otac ubogima, zastupnik strancima.
| וָֽאֲשַׁבְּרָה מְתַלְּעוֹת עַוָּל וּמִשִּׁנָּיו אַשְׁלִיךְ טָֽרֶף׃ | 17 |
Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.
| וָאֹמַר עִם־קִנִּי אֶגְוָע וְכַחוֹל אַרְבֶּה יָמִֽים׃ | 18 |
Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'
| שָׁרְשִׁי פָתוּחַ אֱלֵי־מָיִם וְטַל יָלִין בִּקְצִירֽ͏ִי׃ | 19 |
Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.
| כְּבוֹדִי חָדָשׁ עִמָּדִי וְקַשְׁתִּי בְּיָדִי תַחֲלִֽיף׃ | 20 |
Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'
| לִֽי־שָׁמְעוּ וְיִחֵלּוּ וְיִדְּמוּ לְמוֹ עֲצָתִֽי׃ | 21 |
Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.
| אַחֲרֵי דְבָרִי לֹא יִשְׁנוּ וְעָלֵימוֹ תִּטֹּף מִלָּתִֽי׃ | 22 |
Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.
| וְיִֽחֲלוּ כַמָּטָר לִי וּפִיהֶם פָּעֲרוּ לְמַלְקֽוֹשׁ׃ | 23 |
Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.
| אֶשְׂחַק אֲלֵהֶם לֹא יַאֲמִינוּ וְאוֹר פָּנַי לֹא יַפִּילֽוּן׃ | 24 |
Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.
| אֶֽבֲחַר דַּרְכָּם וְאֵשֵׁב רֹאשׁ וְאֶשְׁכּוֹן כְּמֶלֶךְ בַּגְּדוּד כַּאֲשֶׁר אֲבֵלִים יְנַחֵֽם׃ | 25 |
Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.
