יְשַׁעְיָהוּ 43

1 וְעַתָּ֞ה כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ בֹּרַאֲךָ֣ יַעֲקֹ֔ב וְיֹצֶרְךָ֖ יִשְׂרָאֵ֑ל אַל־תִּירָא֙ כִּ֣י גְאַלְתִּ֔יךָ קָרָ֥אתִי בְשִׁמְךָ֖ לִי־אָֽתָּה׃

Бирақ һазир и Яқуп, сени Яратқучи Пәрвәрдигар, И Исраил, сени Шәкилләндүргүчи мундақ дәйду: — «Қорқма; чүнки Мән саңа һәмҗәмәт болуп сени қутқузған; Сени Өз намим билән атиғанмән; Сән Мениңкидурсән!

2 כִּֽי־תַעֲבֹ֤ר בַּמַּ֙יִם֙ אִתְּךָ־אָ֔נִי וּבַנְּהָר֖וֹת לֹ֣א יִשְׁטְפ֑וּךָ כִּֽי־תֵלֵ֤ךְ בְּמוֹ־אֵשׁ֙ לֹ֣א תִכָּוֶ֔ה וְלֶהָבָ֖ה לֹ֥א תִבְעַר־בָּֽךְ׃

Сән сулардин өткиниңдә, Мән сән билән биллә болимән; Дәриялардин өткиниңдә, улар сени ғәриқ қилмайду; Сән отта меңип жүргиниңдә, сән көймәйсән; Ялқунлар үстүңдә от алмайду.

3 כִּ֗י אֲנִי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל מוֹשִׁיעֶ֑ךָ נָתַ֤תִּי כָפְרְךָ֙ מִצְרַ֔יִם כּ֥וּשׁ וּסְבָ֖א תַּחְתֶּֽיךָ׃

Чүнки Мән болсам Худайиң Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи, Қутқузғучиңдурмән; Сени қутулдуруш үчүн Мисирни бәдәл қилип бәрдим, Орнуңға Ефиопийә һәм Себани алмаштурдум.

4 מֵאֲשֶׁ֨ר יָקַ֧רְתָּ בְעֵינַ֛י נִכְבַּ֖דְתָּ וַאֲנִ֣י אֲהַבְתִּ֑יךָ וְאֶתֵּ֤ן אָדָם֙ תַּחְתֶּ֔יךָ וּלְאֻמִּ֖ים תַּ֥חַת נַפְשֶֽׁךָ׃

Сән нәзиримдә қиммәтлик болғачқа, Мән саңа иззәт-һөрмәт кәлтүргән һәм сени сөйгән; Шуңа Мән йәнә орнуңға адәмләрни, Җениңға хәлиқләрни тутуп беримән;

5 אַל־תִּירָ֖א כִּ֣י אִתְּךָ־אָ֑נִי מִמִּזְרָח֙ אָבִ֣יא זַרְעֶ֔ךָ וּמִֽמַּעֲרָ֖ב אֲקַבְּצֶֽךָּ׃

Қорқма, чүнки Мән сән билән билләдурмән; Мән нәслиңни шәриқтин, Сени ғәриптин жиғип әпкелимән;

6 אֹמַ֤ר לַצָּפוֹן֙ תֵּ֔נִי וּלְתֵימָ֖ן אַל־תִּכְלָ֑אִי הָבִ֤יאִי בָנַי֙ מֵרָח֔וֹק וּבְנוֹתַ֖י מִקְצֵ֥ה הָאָֽרֶץ׃

Мән шималға: — «Тапшур уларни!» Вә җәнупқа: — «Уларни тутуп қалма! Оғуллиримни жирақтин, қизлиримни җаһанниң чәт-чәтлиридин әпкелип бәр;

7 כֹּ֚ל הַנִּקְרָ֣א בִשְׁמִ֔י וְלִכְבוֹדִ֖י בְּרָאתִ֑יו יְצַרְתִּ֖יו אַף־עֲשִׂיתִֽיו׃

Мениң намим билән аталған һәр бирсини, Мән Өз шан-шәривим үчүн яратқан һәр бирсини әпкелип бәр!» — дәймән, «Мән уни шәкилләндүрдүм, Мән уни апиридә қилдим!»».

8 הוֹצִ֥יא עַם־עִוֵּ֖ר וְעֵינַ֣יִם יֵ֑שׁ וְחֵרְשִׁ֖ים וְאָזְנַ֥יִם לָֽמוֹ׃

У «көзи бар» қариғу хәлиқни, Йәни «қулиқи бар» гасларни алдиға елип кәлди.

9 כָּֽל־הַגּוֹיִ֞ם נִקְבְּצ֣וּ יַחְדָּ֗ו וְיֵאָֽסְפוּ֙ לְאֻמִּ֔ים מִ֤י בָהֶם֙ יַגִּ֣יד זֹ֔את וְרִֽאשֹׁנ֖וֹת יַשְׁמִיעֻ֑נוּ יִתְּנ֤וּ עֵֽדֵיהֶם֙ וְיִצְדָּ֔קוּ וְיִשְׁמְע֖וּ וְיֹאמְר֥וּ אֱמֶֽת׃

— «Барлиқ әлләр жиғилсун, Хәлиқләр җәм болсун! Улардин кимму мундақ ишларни җакалиялисун? Йәни ким мошундақ «илгәрки ишлар»ни [алдинала] бизгә аңлитип баққан? Бар болса, өзлирини испатлашқа гувачилирини алдиға кәлтүрсун; Болмиса, улар бу ишларни аңлиғандин кейин: — «Бу болса һәқиқәт!» дәп етирап қилсун!

10 אַתֶּ֤ם עֵדַי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְעַבְדִּ֖י אֲשֶׁ֣ר בָּחָ֑רְתִּי לְמַ֣עַן תֵּ֠דְעוּ וְתַאֲמִ֨ינוּ לִ֤י וְתָבִ֙ינוּ֙ כִּֽי־אֲנִ֣י ה֔וּא לְפָנַי֙ לֹא־נ֣וֹצַר אֵ֔ל וְאַחֲרַ֖י לֹ֥א יִהְיֶֽה׃ ס

Силәр [хәлқим] Мениң гувачилирим, Һәм Мән таллиған қулум [мән үчүн] гувачидур, Шундақ екән, силәр Мени тонуп, Маңа ишинип, Һәм чүшинип йәткәйсиләрки: — «Мән дегән «У»дурмән, Мәндин илгири һеч илаһ шәкилләнмигән, Һәм Мәндин кейинму һеч шәкилләнмәйду;

11 אָנֹכִ֥י אָנֹכִ֖י יְהוָ֑ה וְאֵ֥ין מִבַּלְעָדַ֖י מוֹשִֽׁיעַ׃

Мән, Мән Пәрвәрдигардурмән; Мәндин башқа Қутқузғучи йоқтур».

12 אָנֹכִ֞י הִגַּ֤דְתִּי וְהוֹשַׁ֙עְתִּי֙ וְהִשְׁמַ֔עְתִּי וְאֵ֥ין בָּכֶ֖ם זָ֑ר וְאַתֶּ֥ם עֵדַ֛י נְאֻם־יְהוָ֖ה וַֽאֲנִי־אֵֽל׃

— Араңларда «ят илаһ» болмиған вақитта, Мән [мәхситимни] җакалиған, Мән қутқузған һәм шу ишларниң даңқини чиқарғанмән; Шуңа силәр Мениң Тәңри екәнлигимгә гувачисиләр, — дәйду Пәрвәрдигар.

13 גַּם־מִיּוֹם֙ אֲנִ֣י ה֔וּא וְאֵ֥ין מִיָּדִ֖י מַצִּ֑יל אֶפְעַ֖ל וּמִ֥י יְשִׁיבֶֽנָּה׃ ס

«Бәрһәқ, әзәлдин буян Мән дегән «У»дурмән, Мениң қолумдин һеч ким һеч кимни қутқузалмайду; Мән иш қилсам, ким тосалисун?

14 כֹּֽה־אָמַ֧ר יְהוָ֛ה גֹּאַלְכֶ֖ם קְד֣וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֑ל לְמַעַנְכֶ֞ם שִׁלַּ֣חְתִּי בָבֶ֗לָה וְהוֹרַדְתִּ֤י בָֽרִיחִים֙ כֻּלָּ֔ם וְכַשְׂדִּ֖ים בָּאֳנִיּ֥וֹת רִנָּתָֽם׃

Һәмҗәмәт-Қутқузғучиңлар болған Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — Силәрни дәп Мән Бабилни җазалатқузуп, Уларниң һәммисини, җүмлидин калдийләрни, Қачқун сүпитидә өзлири хошаллиқ билән пәхирләнгән кемиләргә олтиришқа чүшүриветимән.

15 אֲנִ֥י יְהוָ֖ה קְדֽוֹשְׁכֶ֑ם בּוֹרֵ֥א יִשְׂרָאֵ֖ל מַלְכְּכֶֽם׃ ס

Мән болсам Пәрвәрдигар, силәргә Муқәддәс Болғучи, Исраилни Яратқучи, силәрниң Падишасиңлардурмән.

16 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הַנּוֹתֵ֥ן בַּיָּ֖ם דָּ֑רֶךְ וּבְמַ֥יִם עַזִּ֖ים נְתִיבָֽה׃

Деңиздин йолни чиқарғучи, Давалғуған сулардин йол ачқучи Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —

17 הַמּוֹצִ֥יא רֶֽכֶב־וָס֖וּס חַ֣יִל וְעִזּ֑וּז יַחְדָּ֤ו יִשְׁכְּבוּ֙ בַּל־יָק֔וּמוּ דָּעֲכ֖וּ כַּפִּשְׁתָּ֥ה כָבֽוּ׃

(У җәң һарвусини вә атни, қошун-күчләрни чиқарғучидур: — Улар бирақла жиқилиду, туралмайду; Улар өчүп қалған, чирақ пилигидәк өчүрүлгән)

18 אַֽל־תִּזְכְּר֖וּ רִֽאשֹׁנ֑וֹת וְקַדְמֹנִיּ֖וֹת אַל־תִּתְבֹּנָֽנוּ׃

— Мошу өткән ишларни әслимәңлар, Қедимки ишлар тоғрилиқму ойланмаңлар;

19 הִנְנִ֨י עֹשֶׂ֤ה חֲדָשָׁה֙ עַתָּ֣ה תִצְמָ֔ח הֲל֖וֹא תֵֽדָע֑וּהָ אַ֣ף אָשִׂ֤ים בַּמִּדְבָּר֙ דֶּ֔רֶךְ בִּֽישִׁמ֖וֹן נְהָרֽוֹת׃

Чүнки мана Мән йеңи бир ишни қилимән; У һазирла барлиққа келиду; Силәр уни көрмәй қаламсиләр?! Мән һәтта далалардиму йол ачимән, Чөл-баяванда дәрияларни барлиққа кәлтүримән!

20 תְּכַבְּדֵ֙נִי֙ חַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֔ה תַּנִּ֖ים וּבְנ֣וֹת יַֽעֲנָ֑ה כִּֽי־נָתַ֨תִּי בַמִּדְבָּ֜ר מַ֗יִם נְהָרוֹת֙ בִּֽישִׁימֹ֔ן לְהַשְׁק֖וֹת עַמִּ֥י בְחִירִֽי׃

Даладики һайванлар, чилбөриләр һәм һувқушлар Мени улуқлайду; Чүнки Мән Өз хәлқим, йәни Өз таллиғинимға ичимлик тәминләшкә, Далаларда суларни, Чөл-баяванларда дәрияларни чиқирип беримән.

21 עַם־זוּ֙ יָצַ֣רְתִּי לִ֔י תְּהִלָּתִ֖י יְסַפֵּֽרוּ׃ ס

Мән мошу хәлиқни Өзүм үчүн шәкилләндүргәнмән; Улар Маңа болған мәдһийиләрни ейтип аян қилиду.

22 וְלֹא־אֹתִ֥י קָרָ֖אתָ יַֽעֲקֹ֑ב כִּֽי־יָגַ֥עְתָּ בִּ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃

Бирақ, и Яқуп, сән намимни чақирғиниң билән Өзүмни издимидиң, И Исраил, әксичә сән Мәндин көңлүң йенип һарсиндиң;

23 לֹֽא־הֵבֵ֤יאתָ לִּי֙ שֵׂ֣ה עֹלֹתֶ֔יךָ וּזְבָחֶ֖יךָ לֹ֣א כִבַּדְתָּ֑נִי לֹ֤א הֶעֱבַדְתִּ֙יךָ֙ בְּמִנְחָ֔ה וְלֹ֥א הוֹגַעְתִּ֖יךָ בִּלְבוֹנָֽה׃

Сән елип кәлгән «көйдүрмә қурбанлиқ» қойлириңни Маңа қилған әмәс, «Енақ қурбанлиқ»лириң билән Мени һөрмәтлигән әмәссән; Мән «ашлиқ һәдийә»ни қилиш билән сени «қуллуқ»қа қоймақчи әмәсмән, Хушбуй йеқип сени һарсиндурмақчи болған әмәсмән!

24 לֹא־קָנִ֨יתָ לִּ֤י בַכֶּ֙סֶף֙ קָנֶ֔ה וְחֵ֥לֶב זְבָחֶ֖יךָ לֹ֣א הִרְוִיתָ֑נִי אַ֗ךְ הֶעֱבַדְתַּ֙נִי֙ בְּחַטֹּאותֶ֔יךָ הוֹגַעְתַּ֖נִי בַּעֲוֹנֹתֶֽיךָ׃ ס

Сән пулни хәҗләп Маңа һеч егир елип кәлмигәнсән, Сән «Енақ қурбанлиқ»лириңниң йеғи билән Мени рази қилип қанаәтләндүргән әмәссән; Әксичә сән гуналириң билән Мени қуллуққа қоймақчи болғансән, Итаәтсизлигиң билән Мени һарсиндурдуң.

25 אָנֹכִ֨י אָנֹכִ֥י ה֛וּא מֹחֶ֥ה פְשָׁעֶ֖יךָ לְמַעֲנִ֑י וְחַטֹּאתֶ֖יךָ לֹ֥א אֶזְכֹּֽר׃

Мән, Мән Өзүм үчүнла сениң асийлиқлириңни өчүривәткүчимән, Мән сениң гуналириңни есимгә кәлтүрмәймән.

26 הַזְכִּירֵ֕נִי נִשָּׁפְטָ֖ה יָ֑חַד סַפֵּ֥ר אַתָּ֖ה לְמַ֥עַן תִּצְדָּֽק׃

Әнди өтмүшүң тоғрилиқ Мени әслитип қойғин, Муназирә қилишайли, Өзүңни ақлиғидәк гепиң болса дәвәргин!

27 אָבִ֥יךָ הָרִאשׁ֖וֹן חָטָ֑א וּמְלִיצֶ֖יךָ פָּ֥שְׁעוּ בִֽי׃

Биринчи атаң гуна қилған; Сениң шәрһчилириң болса Маңа асийлиқ қилди.

28 וַאֲחַלֵּ֖ל שָׂ֣רֵי קֹ֑דֶשׁ וְאֶתְּנָ֤ה לַחֵ֙רֶם֙ יַעֲקֹ֔ב וְיִשְׂרָאֵ֖ל לְגִדּוּפִֽים׃ ס

Шуңа Мән ибадәтханамдики йетәклигүчиләрни напак қилимән, Һәмдә Яқупни һалак ләнитигә учрашқа, Исраилни рәсвачилиқта қалдурушқа бекиттим.