< תהילים 130 >
שִׁיר הַֽמַּעֲלוֹת מִמַּעֲמַקִּים קְרָאתִיךָ יְהֹוָֽה׃ | 1 |
Af det dybe raaber jeg til dig, Herre!
אֲדֹנָי שִׁמְעָה בְקוֹלִי תִּהְיֶינָה אׇזְנֶיךָ קַשֻּׁבוֹת לְקוֹל תַּחֲנוּנָֽי׃ | 2 |
Herre! hør paa min Røst; lad dine Øren mærke paa mine ydmyge Begæringers Røst.
אִם־עֲוֺנוֹת תִּשְׁמׇר־יָהּ אֲדֹנָי מִי יַעֲמֹֽד׃ | 3 |
Dersom du, Herre, vil tage Vare paa Misgerninger, Herre! hvo kan da bestaa?
כִּֽי־עִמְּךָ הַסְּלִיחָה לְמַעַן תִּוָּרֵֽא׃ | 4 |
Men hos dig er Forladelse, paa det du maa frygtes.
קִוִּיתִי יְהֹוָה קִוְּתָה נַפְשִׁי וְֽלִדְבָרוֹ הוֹחָֽלְתִּי׃ | 5 |
Jeg biede efter Herren, min Sjæl biede, og jeg haabede paa hans Ord.
נַפְשִׁי לַאדֹנָי מִשֹּׁמְרִים לַבֹּקֶר שֹׁמְרִים לַבֹּֽקֶר׃ | 6 |
Min Sjæl længes efter Herren mere end Vægtere efter Morgenen, Vægtere efter Morgenen.
יַחֵל יִשְׂרָאֵל אֶל־יְהֹוָה כִּֽי־עִם־יְהֹוָה הַחֶסֶד וְהַרְבֵּה עִמּוֹ פְדֽוּת׃ | 7 |
Israel! haab paa Herren; thi hos Herren er Miskundhed, og megen Forløsning er hos ham.
וְהוּא יִפְדֶּה אֶת־יִשְׂרָאֵל מִכֹּל עֲוֺנֹתָֽיו׃ | 8 |
Og han skal forløse Israel af alle dets Misgerninger.