< מִשְׁלֵי 7 >

בְּנִי שְׁמֹר אֲמָרָי וּמִצְוֺתַי תִּצְפֹּן אִתָּֽךְ׃ 1
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
שְׁמֹר מִצְוֺתַי וֶחְיֵה וְתוֹרָתִי כְּאִישׁוֹן עֵינֶֽיךָ׃ 2
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
קׇשְׁרֵם עַל־אֶצְבְּעֹתֶיךָ כׇּתְבֵם עַל־לוּחַ לִבֶּֽךָ׃ 3
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
אֱמֹר לַחׇכְמָה אֲחֹתִי אָתְּ וּמֹדָע לַבִּינָה תִקְרָֽא׃ 4
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
לִשְׁמׇרְךָ מֵאִשָּׁה זָרָה מִנׇּכְרִיָּה אֲמָרֶיהָ הֶחֱלִֽיקָה׃ 5
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
כִּי בְּחַלּוֹן בֵּיתִי בְּעַד אֶשְׁנַבִּי נִשְׁקָֽפְתִּי׃ 6
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
וָאֵרֶא בַפְּתָאיִם אָבִינָה בַבָּנִים נַעַר חֲסַר־לֵֽב׃ 7
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
עֹבֵר בַּשּׁוּק אֵצֶל פִּנָּהּ וְדֶרֶךְ בֵּיתָהּ יִצְעָֽד׃ 8
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
בְּנֶֽשֶׁף־בְּעֶרֶב יוֹם בְּאִישׁוֹן לַיְלָה וַאֲפֵלָֽה׃ 9
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
וְהִנֵּה אִשָּׁה לִקְרָאתוֹ שִׁית זוֹנָה וּנְצֻרַת לֵֽב׃ 10
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
הֹמִיָּה הִיא וְסֹרָרֶת בְּבֵיתָהּ לֹא־יִשְׁכְּנוּ רַגְלֶֽיהָ׃ 11
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
פַּעַם ׀ בַּחוּץ פַּעַם בָּרְחֹבוֹת וְאֵצֶל כׇּל־פִּנָּה תֶאֱרֹֽב׃ 12
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
וְהֶחֱזִיקָה בּוֹ וְנָשְׁקָה לּוֹ הֵעֵזָה פָנֶיהָ וַתֹּאמַר לֽוֹ׃ 13
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
זִבְחֵי שְׁלָמִים עָלָי הַיּוֹם שִׁלַּמְתִּי נְדָרָֽי׃ 14
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
עַל־כֵּן יָצָאתִי לִקְרָאתֶךָ לְשַׁחֵר פָּנֶיךָ וָאֶמְצָאֶֽךָּ׃ 15
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
מַרְבַדִּים רָבַדְתִּי עַרְשִׂי חֲטֻבוֹת אֵטוּן מִצְרָֽיִם׃ 16
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
נַפְתִּי מִשְׁכָּבִי מֹר אֲהָלִים וְקִנָּמֽוֹן׃ 17
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
לְכָה נִרְוֶה דֹדִים עַד־הַבֹּקֶר נִתְעַלְּסָה בׇּאֳהָבִֽים׃ 18
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
כִּי אֵין הָאִישׁ בְּבֵיתוֹ הָלַךְ בְּדֶרֶךְ מֵרָחֽוֹק׃ 19
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
צְֽרוֹר־הַכֶּסֶף לָקַח בְּיָדוֹ לְיוֹם הַכֵּסֶא יָבֹא בֵיתֽוֹ׃ 20
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
הִטַּתּוּ בְּרֹב לִקְחָהּ בְּחֵלֶק שְׂפָתֶיהָ תַּדִּיחֶֽנּוּ׃ 21
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
הוֹלֵךְ אַחֲרֶיהָ פִּתְאֹם כְּשׁוֹר אֶל־טֶבַח יָבֹא וּכְעֶכֶס אֶל־מוּסַר אֱוִֽיל׃ 22
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
עַד יְפַלַּח חֵץ כְּֽבֵדוֹ כְּמַהֵר צִפּוֹר אֶל־פָּח וְלֹא־יָדַע כִּֽי־בְנַפְשׁוֹ הֽוּא׃ 23
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
וְעַתָּה בָנִים שִׁמְעוּ־לִי וְהַקְשִׁיבוּ לְאִמְרֵי־פִֽי׃ 24
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
אַל־יֵשְׂטְ אֶל־דְּרָכֶיהָ לִבֶּךָ אַל־תֵּתַע בִּנְתִיבוֹתֶֽיהָ׃ 25
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
כִּֽי־רַבִּים חֲלָלִים הִפִּילָה וַעֲצֻמִים כׇּל־הֲרֻגֶֽיהָ׃ 26
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
דַּרְכֵי שְׁאוֹל בֵּיתָהּ יֹרְדוֹת אֶל־חַדְרֵי־מָֽוֶת׃ (Sheol h7585) 27
Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci. (Sheol h7585)

< מִשְׁלֵי 7 >