< איוב 6 >

וַיַּעַן אִיּוֹב וַיֹּאמַֽר׃ 1
A Job progovori i reče:
לוּ שָׁקוֹל יִשָּׁקֵל כַּעְשִׂי (והיתי) [וְהַוָּתִי] בְּֽמֹאזְנַיִם יִשְׂאוּ־יָֽחַד׃ 2
“O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!
כִּֽי־עַתָּה מֵחוֹל יַמִּים יִכְבָּד עַל־כֵּן דְּבָרַי לָֽעוּ׃ 3
Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
כִּי חִצֵּי שַׁדַּי עִמָּדִי אֲשֶׁר חֲמָתָם שֹׁתָה רוּחִי בִּעוּתֵי אֱלוֹהַּ יַעַרְכֽוּנִי׃ 4
Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
הֲיִֽנְהַק־פֶּרֶא עֲלֵי־דֶשֶׁא אִם יִגְעֶה־שּׁוֹר עַל־בְּלִילֽוֹ׃ 5
TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?
הֲיֵאָכֵל תָּפֵל מִבְּלִי־מֶלַח אִם־יֶשׁ־טַעַם בְּרִיר חַלָּמֽוּת׃ 6
Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
מֵאֲנָה לִנְגּוֹעַ נַפְשִׁי הֵמָּה כִּדְוֵי לַחְמִֽי׃ 7
Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
מִֽי־יִתֵּן תָּבוֹא שֶׁאֱלָתִי וְתִקְוָתִי יִתֵּן אֱלֽוֹהַּ׃ 8
O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
וְיֹאֵל אֱלוֹהַּ וִידַכְּאֵנִי יַתֵּר יָדוֹ וִיבַצְּעֵֽנִי׃ 9
O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
וּתְהִי־עוֹד ׀ נֶחָמָתִי וַאֲסַלְּדָה בְחִילָה לֹא יַחְמוֹל כִּי־לֹא כִחַדְתִּי אִמְרֵי קָדֽוֹשׁ׃ 10
Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
מַה־כֹּחִי כִֽי־אֲיַחֵל וּמַה־קִּצִּי כִּֽי־אַאֲרִיךְ נַפְשִֽׁי׃ 11
Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
אִם־כֹּחַ אֲבָנִים כֹּחִי אִֽם־בְּשָׂרִי נָחֽוּשׁ׃ 12
Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
הַאִם אֵין עֶזְרָתִי בִי וְתֻשִׁיָּה נִדְּחָה מִמֶּֽנִּי׃ 13
Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
לַמָּס מֵרֵעֵהוּ חָסֶד וְיִרְאַת שַׁדַּי יַעֲזֽוֹב׃ 14
Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.
אַחַי בָּגְדוּ כְמוֹ־נָחַל כַּאֲפִיק נְחָלִים יַעֲבֹֽרוּ׃ 15
Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
הַקֹּדְרִים מִנִּי־קָרַח עָלֵימוֹ יִתְעַלֶּם־שָֽׁלֶג׃ 16
Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;
בְּעֵת יְזֹרְבוּ נִצְמָתוּ בְּחֻמּוֹ נִדְעֲכוּ מִמְּקוֹמָֽם׃ 17
al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
יִלָּפְתוּ אׇרְחוֹת דַּרְכָּם יַעֲלוּ בַתֹּהוּ וְיֹאבֵֽדוּ׃ 18
Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
הִבִּיטוּ אׇרְחוֹת תֵּמָא הֲלִיכֹת שְׁבָא קִוּוּ־לָֽמוֹ׃ 19
Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
בֹּשׁוּ כִֽי־בָטָח בָּאוּ עָדֶיהָ וַיֶּחְפָּֽרוּ׃ 20
A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
כִּֽי־עַתָּה הֱיִיתֶם לֹא תִּֽרְאוּ חֲתַת וַתִּירָֽאוּ׃ 21
U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
הֲֽכִי־אָמַרְתִּי הָבוּ לִי וּמִכֹּחֲכֶם שִׁחֲדוּ בַעֲדִֽי׃ 22
Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
וּמַלְּטוּנִי מִיַּד־צָר וּמִיַּד עָרִיצִים תִּפְדּֽוּנִי׃ 23
iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'
הוֹרוּנִי וַאֲנִי אַחֲרִישׁ וּמַה־שָּׁגִיתִי הָבִינוּ לִֽי׃ 24
Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
מַה־נִּמְרְצוּ אִמְרֵי־יֹשֶׁר וּמַה־יּוֹכִיחַ הוֹכֵחַ מִכֶּֽם׃ 25
O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?
הַלְהוֹכַח מִלִּים תַּחְשֹׁבוּ וּלְרוּחַ אִמְרֵי נֹאָֽשׁ׃ 26
Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!
אַף־עַל־יָתוֹם תַּפִּילוּ וְתִכְרוּ עַֽל־רֵיעֲכֶֽם׃ 27
Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
וְעַתָּה הוֹאִילוּ פְנוּ־בִי וְעַל־פְּנֵיכֶם אִם־אֲכַזֵּֽב׃ 28
U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.
שֽׁוּבוּ־נָא אַל־תְּהִי עַוְלָה (ושבי) [וְשׁוּבוּ] עוֹד צִדְקִי־בָֽהּ׃ 29
Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
הֲיֵשׁ־בִּלְשׁוֹנִי עַוְלָה אִם־חִכִּי לֹא־יָבִין הַוּֽוֹת׃ 30
Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?

< איוב 6 >