< שיר השירים 6 >
אנה הלך דודך היפה בנשים אנה פנה דודך ונבקשנו עמך | 1 |
Куда отиде драги твој, најлепша међу женама? Куда замаче драги твој, да га тражимо с тобом?
דודי ירד לגנו לערגות הבשם--לרעות בגנים וללקט שושנים | 2 |
Драги мој сиђе у врт свој, к лехама мирисног биља, да пасе по вртовима и да бере љиљане.
אני לדודי ודודי לי הרעה בשושנים | 3 |
Ја сам драгог свог, и мој је драги мој, који пасе међу љиљанима.
יפה את רעיתי כתרצה נאוה כירושלם אימה כנדגלות | 4 |
Лепа си, драга моја, као Терса, красна си као Јерусалим, страшна као војска са заставама.
הסבי עיניך מנגדי שהם הרהיבני שערך כעדר העזים שגלשו מן הגלעד | 5 |
Одврати очи своје од мене, јер ме распаљују. Коса ти је као стадо коза које се виде на Галаду.
שניך כעדר הרחלים שעלו מן הרחצה שכלם מתאימות ושכלה אין בהם | 6 |
Зуби су ти као стадо оваца кад излазе из купала, које се све близне, а ниједне нема јалове.
כפלח הרמון רקתך מבעד לצמתך | 7 |
Јагодице су твоје између витица твојих као кришка шипка.
ששים המה מלכות ושמנים פילגשים ועלמות אין מספר | 8 |
Шездесет има царица и осамдесет иноча, и девојака без броја;
אחת היא יונתי תמתי--אחת היא לאמה ברה היא ליולדתה ראוה בנות ויאשרוה מלכות ופילגשים ויהללוה | 9 |
Али је једна голубица моја, безазлена моја, јединица у матере своје, изабрана у родитељке своје. Видеше је девојке и назваше је блаженом; и царице и иноче хвалише је.
מי זאת הנשקפה כמו שחר יפה כלבנה ברה כחמה--אימה כנדגלות | 10 |
Ко је она што се види као зора, лепа као месец, чиста као сунце, страшна као војска са заставама?
אל גנת אגוז ירדתי לראות באבי הנחל לראות הפרחה הגפן הנצו הרמנים | 11 |
Сиђох у орашје да видим воће у долу, да видим цвате ли винова лоза, пупе ли шипци.
לא ידעתי--נפשי שמתני מרכבות עמי נדיב | 12 |
Не дознах ништа, а душа ме моја посади на кола Аминадавова.
שובי שובי השולמית שובי שובי ונחזה בך מה תחזו בשולמית כמחלת המחנים | 13 |
Врати се, врати се Суламко, врати се, врати се, да те гледамо. Шта ћете гледати на Суламци? Као чете војничке.