שיר השירים 2

1 אני חבצלת השרון שושנת העמקים

Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.

2 כשושנה בין החוחים כן רעיתי בין הבנות

Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.

3 כתפוח בעצי היער כן דודי בין הבנים בצלו חמדתי וישבתי ופריו מתוק לחכי

Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.

4 הביאני אל בית היין ודגלו עלי אהבה

Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.

5 סמכוני באשישות--רפדוני בתפוחים כי חולת אהבה אני

Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.

6 שמאלו תחת לראשי וימינו תחבקני

Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.

7 השבעתי אתכם בנות ירושלם בצבאות או באילות השדה אם תעירו ואם תעוררו את האהבה עד שתחפץ

Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.

8 קול דודי הנה זה בא מדלג על ההרים--מקפץ על הגבעות

Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.

9 דומה דודי לצבי או לעפר האילים הנה זה עומד אחר כתלנו--משגיח מן החלנות מציץ מן החרכים

Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.

10 ענה דודי ואמר לי קומי לך רעיתי יפתי ולכי לך

Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.

11 כי הנה הסתו עבר הגשם חלף הלך לו

Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.

12 הנצנים נראו בארץ עת הזמיר הגיע וקול התור נשמע בארצנו

Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.

13 התאנה חנטה פגיה והגפנים סמדר נתנו ריח קומי לכי (לך) רעיתי יפתי ולכי לך

Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.

14 יונתי בחגוי הסלע בסתר המדרגה הראיני את מראיך השמיעני את קולך כי קולך ערב ומראיך נאוה

Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.

15 אחזו לנו שעלים--שעלים קטנים מחבלים כרמים וכרמינו סמדר

Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.

16 דודי לי ואני לו הרעה בשושנים

Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;

17 עד שיפוח היום ונסו הצללים סב דמה לך דודי לצבי או לעפר האילים--על הרי בתר

Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.