שיר השירים 2

1 אני חבצלת השרון שושנת העמקים

Es esmu roze Šaronā un lilija ielejā.

2 כשושנה בין החוחים כן רעיתי בין הבנות

Tā kā lilija starp ērkšķiem, tāda ir mana draudzene starp tām meitām.

3 כתפוח בעצי היער כן דודי בין הבנים בצלו חמדתי וישבתי ופריו מתוק לחכי

Tā kā ābele starp meža kokiem, tāds ir mans draugs starp tiem dēliem. Es ilgojos sēdēt viņa pavēnī, un viņa auglis manai mutei salds.

4 הביאני אל בית היין ודגלו עלי אהבה

Viņš mani ved vīna namā, un mīlestība ir viņa karogs pār mani.

5 סמכוני באשישות--רפדוני בתפוחים כי חולת אהבה אני

Atspirdzinājiet mani ar vīna ogām un spēcinājiet mani ar āboliem; jo es nīkstu no mīlestības.

6 שמאלו תחת לראשי וימינו תחבקני

Viņa kreisā roka ir apakš manas galvas, un viņa labā roka mani apkampj.

7 השבעתי אתכם בנות ירושלם בצבאות או באילות השדה אם תעירו ואם תעוררו את האהבה עד שתחפץ

Es jūs mīļi lūdzu, jūs Jeruzālemes meitas, pie tām stirnām un kalnu kazām laukā, neuztraucat un nemodinājat mīlestību, kamēr tai pašai patīk.

8 קול דודי הנה זה בא מדלג על ההרים--מקפץ על הגבעות

Šī ir mana drauga balss; redzi, viņš nāk un lēkā pa tiem kalniem un deij pa tiem pakalniem.

9 דומה דודי לצבי או לעפר האילים הנה זה עומד אחר כתלנו--משגיח מן החלנות מציץ מן החרכים

Mans draugs ir līdzīgs stirnai vai jaunam briedim. Redzi, viņš stāv aiz sienas, skatās caur logiem un raugās caur skadriņiem.

10 ענה דודי ואמר לי קומי לך רעיתי יפתי ולכי לך

Mans draugs atbild un saka uz mani: celies, mana draudzene, mana skaistā, un nāc!

11 כי הנה הסתו עבר הגשם חלף הלך לו

Jo redzi, ziema ir pagājusi, stiprais lietus jau ir pārgājis un nost.

12 הנצנים נראו בארץ עת הזמיר הגיע וקול התור נשמע בארצנו

Puķes rādās laukā, dziesmu laiks atnācis, un ūbeles balss dzirdama mūsu zemē.

13 התאנה חנטה פגיה והגפנים סמדר נתנו ריח קומי לכי (לך) רעיתי יפתי ולכי לך

Vīģes koks dabūjis pumpurus, un vīna koki plaukst un dod smaržu; celies, nāc, mana draudzene, mana skaistā, nāc šurp!

14 יונתי בחגוי הסלע בסתר המדרגה הראיני את מראיך השמיעני את קולך כי קולך ערב ומראיך נאוה

Mans balodis akmeņu kalnos, apslēptos plaisumos, parādi man savu vaigu, dod man savu balsi dzirdēt; jo tava balss ir salda, un tavs vaigs ir mīlīgs.

15 אחזו לנו שעלים--שעלים קטנים מחבלים כרמים וכרמינו סמדר

Gūstat mums lapsas, tās mazās lapsas, kas vīna dārzus maitā, jo mūsu vīna dārzi stāv ziedos.

16 דודי לי ואני לו הרעה בשושנים

Mans draugs ir mans, es esmu viņa, kas pa tām lilijām gana.

17 עד שיפוח היום ונסו הצללים סב דמה לך דודי לצבי או לעפר האילים--על הרי בתר

Kamēr diena metās dzestra un ēnas bēg, atgriezies, mans draugs, kā stirna, vai kā jauns briedis pa kalnu plaisumiem.