< תהילים 88 >
שיר מזמור לבני-קרח למנצח על-מחלת לענות משכיל להימן האזרחי ב יהוה אלהי ישועתי-- יום-צעקתי בלילה נגדך | 1 |
Koraha bērnu dziesma, dziedātāju vadonim, ar stabulēm dziedama. Hemana, Ezraka dēla, pamācība. Kungs, Dievs, mans Pestītājs, es Tevi piesaucu dienām naktīm.
תבוא לפניך תפלתי הטה אזנך לרנתי | 2 |
Lai nāk mana lūgšana Tavā priekšā, atgriez Savu ausi pie manas kliegšanas.
כי-שבעה ברעות נפשי וחיי לשאול הגיעו (Sheol ) | 3 |
Jo mana dvēsele ir bēdu pilna, un mana dzīvība ir tikusi klāt pie elles. (Sheol )
נחשבתי עם-יורדי בור הייתי כגבר אין-איל | 4 |
Es topu līdzināts tiem, kas bedrē nogrimst, es esmu kā vīrs, kam spēka nav.
במתים חפשי כמו חללים שכבי קבר-- אשר לא זכרתם עוד והמה מידך נגזרו | 5 |
Pie tiem nomirušiem es esmu piešķirts, tā kā tie nokautie, kas kapā guļ, ko Tu vairs nepiemini, un kas no Tavas rokas ir atšķirti.
שתני בבור תחתיות במחשכים במצלות | 6 |
Tu mani esi licis visdziļākā bedrē, tumsībā un dziļumā.
עלי סמכה חמתך וכל-משבריך ענית סלה | 7 |
Tava bardzība mani spiež, Tu mani apbēdini ar visiem Saviem plūdiem. (Sela)
הרחקת מידעי ממני שתני תועבות למו כלא ולא אצא | 8 |
Manus draugus Tu esi licis tālu no manis, tiem Tu mani esi darījis par negantību: es esmu kā cietumā un nevaru tikt ārā.
עיני דאבה מני-עני קראתיך יהוה בכל-יום שטחתי אליך כפי | 9 |
Mana acs īgst no bēdām, ak Kungs. Es Tevi piesaucu ikdienas, es izstiepju savas rokas uz Tevi.
הלמתים תעשה-פלא אם-רפאים יקומו יודוך סלה | 10 |
Vai tad Tu pie mirušiem darīsi brīnumus? Jeb vai aizmigušie celsies un Tev pateiksies? (Sela)
היספר בקבר חסדך אמונתך באבדון | 11 |
Vai kapā sludinās Tavu žēlastību un Tavu uzticību nāves vietā?
היודע בחשך פלאך וצדקתך בארץ נשיה | 12 |
Vai Tavus brīnumus tumsībā atzīs un Tavu taisnību tai zemē, kur neko vairs nepiemin?
ואני אליך יהוה שועתי ובבקר תפלתי תקדמך | 13 |
Bet es Tevi piesaucu, Kungs, un mana lūgšana nāk agri Tavā priekšā.
למה יהוה תזנח נפשי תסתיר פניך ממני | 14 |
Kāpēc Tu atstūmi, Kungs, manu dvēseli un paslēpi Savu vaigu priekš manis?
עני אני וגוע מנער נשאתי אמיך אפונה | 15 |
Es esmu bēdīgs un novārdzis no pašas jaunības, es ciešu Tavas briesmas, ka es gandrīz izmistu.
עלי עברו חרוניך בעותיך צמתותני | 16 |
Tava bardzība iet pār mani, Tavas briesmas mani nospaida.
סבוני כמים כל-היום הקיפו עלי יחד | 17 |
Tās mani apņem kā ūdens plūdi cauru dienu, tās visai(pilnīgi) mani apstāj.
הרחקת ממני אהב ורע מידעי מחשך | 18 |
Tu dari, ka draugi un tuvākie paliek tālu nost no manis; mani pazīstamie priekš manis apslēpjās.