תהילים 74
| משכיל לאסף למה אלהים זנחת לנצח יעשן אפך בצאן מרעיתך | 1 |
Asafa pamācība. Ak Dievs, kāpēc Tu mūs mūžīgi atstūmis, un Tava dusmība kūp pār Tavas ganības avīm?
| זכר עדתך קנית קדם-- גאלת שבט נחלתך הר-ציון זה שכנת בו | 2 |
Piemini Savu draudzi, ko Tu mantojis no veciem laikiem, un Sev par mantību atpestījis, Ciānas kalnu, uz kā Tu dzīvo.
| הרימה פעמיך למשאות נצח כל-הרע אויב בקדש | 3 |
Cel Savas kājas uz to mūžīgo postījumu; ienaidnieks visu ir samaitājis svētā vietā.
| שאגו צרריך בקרב מועדך שמו אותתם אתות | 4 |
Tavi pretinieki rūc Tavā namā, savas zīmes tie likuši par zīmēm.
| יודע כמביא למעלה בסבך-עץ קרדמות | 5 |
Tie izrādās, tā kā biezā mežā cirtēji cirvjus cilā.
| ועת (ועתה) פתוחיה יחד-- בכשיל וכילפות יהלמון | 6 |
Un nu tie viņas izgreznojumu visnotaļ sadauza ar cirvjiem un veseriem.
| שלחו באש מקדשך לארץ חללו משכן-שמך | 7 |
Tie Tavā svētā vietā met uguni, līdz zemei tie sagāna Tava vārda mājas vietu.
| אמרו בלבם נינם יחד שרפו כל-מועדי-אל בארץ | 8 |
Tie saka savā sirdī: izpostīsim tos(namus) pavisam; visus Dieva lūgšanas namus tai zemē tie ir sadedzinājuši.
| אותתינו לא ראינו אין-עוד נביא ולא-אתנו ידע עד-מה | 9 |
Savas zīmes mēs neredzam: neviena pravieša vairs nav, nedz kāda cita pie mums, kas zinātu, cik ilgi tā būs.
| עד-מתי אלהים יחרף צר ינאץ אויב שמך לנצח | 10 |
Cik ilgi, ak Dievs, pretinieks nievās, un ienaidnieks zaimos Tavu vārdu mūžam?
| למה תשיב ידך וימינך מקרב חוקך (חיקך) כלה | 11 |
Kāpēc Tu atrauj Savu roku, ak, Savu labo roku? Izvelc to no Savas azotes un dari galu.
| ואלהים מלכי מקדם פעל ישועות בקרב הארץ | 12 |
Taču Dievs ir mans ķēniņš no iesākuma, kas pasniedz visu palīgu zemes virsū.
| אתה פוררת בעזך ים שברת ראשי תנינים על-המים | 13 |
Tu caur Savu spēku jūru esi pāršķīris, Tu esi salauzījis pūķu galvas ūdenī.
| אתה רצצת ראשי לויתן תתננו מאכל לעם לציים | 14 |
Tu esi satriecis levijatana galvas, Tu to esi devis par barību tai tautai tuksnesī.
| אתה בקעת מעין ונחל אתה הובשת נהרות איתן | 15 |
Tu esi izšķēlis avotus un upes, Tu esi izkaltējis varenas upes.
| לך יום אף-לך לילה אתה הכינות מאור ושמש | 16 |
Tiem pieder diena un nakts, Tu esi radījis gaismu un sauli.
| אתה הצבת כל-גבולות ארץ קיץ וחרף אתה יצרתם | 17 |
Tu zemei esi licis visas robežas, vasaru un ziemu Tu esi darījis.
| זכר-זאת--אויב חרף יהוה ועם נבל נאצו שמך | 18 |
Piemini to, ka ienaidnieks To Kungu nievā, un ģeķu ļaudis zaimo Tavu vārdu.
| אל-תתן לחית נפש תורך חית ענייך אל-תשכח לנצח | 19 |
Nenodod zvēram Savas ūbeles dvēseli, Savu bēdīgo pulku neaizmirsti mūžam.
| הבט לברית כי מלאו מחשכי-ארץ נאות חמס | 20 |
Piemini to derību, jo zemes alas ir palikušas par slepkavu bedrēm.
| אל-ישב דך נכלם עני ואביון יהללו שמך | 21 |
Lai nospiestais neaiziet ar kaunu, lai bēdīgie un nabagi slavē Tavu vārdu.
| קומה אלהים ריבה ריבך זכר חרפתך מני-נבל כל-היום | 22 |
Celies, Dievs, iztiesā Savas tiesas, piemini tās nievāšanas, kas Tev notiek no tiem ģeķiem ik dienas.
| אל-תשכח קול צרריך שאון קמיך עלה תמיד | 23 |
Neaizmirsti Savu pretinieku kliegšanu; to troksni, kas vienmēr pret Tevi no Taviem ienaidniekiem.
