< תהילים 63 >

מזמור לדוד בהיותו במדבר יהודה ב אלהים אלי אתה-- אשחרך צמאה לך נפשי-- כמה לך בשרי בארץ-ציה ועיף בלי-מים 1
مزمور داوود دربارۀ زمانی که در بیابان یهودا به سر می‌برد. ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست.
כן בקדש חזיתך-- לראות עזך וכבודך 2
تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.
כי-טוב חסדך מחיים שפתי ישבחונך 3
محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد،
כן אברכך בחיי בשמך אשא כפי 4
و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد.
כמו חלב ודשן תשבע נפשי ושפתי רננות יהלל-פי 5
جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.
אם-זכרתיך על-יצועי-- באשמרות אהגה-בך 6
شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم.
כי-היית עזרתה לי ובצל כנפיך ארנן 7
تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد.
דבקה נפשי אחריך בי תמכה ימינך 8
همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.
והמה--לשואה יבקשו נפשי יבאו בתחתיות הארץ 9
اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛
יגירהו על-ידי-חרב מנת שעלים יהיו 10
در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد.
והמלך ישמח באלהים יתהלל כל-הנשבע בו כי יסכר פי דוברי-שקר 11
اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

< תהילים 63 >