תהילים 55
| למנצח בנגינת משכיל לדוד ב האזינה אלהים תפלתי ואל-תתעלם מתחנתי | 1 |
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
| הקשיבה לי וענני אריד בשיחי ואהימה | 2 |
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
| מקול אויב--מפני עקת רשע כי-ימיטו עלי און ובאף ישטמוני | 3 |
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
| לבי יחיל בקרבי ואימות מות נפלו עלי | 4 |
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
| יראה ורעד יבא בי ותכסני פלצות | 5 |
Hvílík skelfing!
| ואמר--מי-יתן-לי אבר כיונה אעופה ואשכנה | 6 |
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
| הנה ארחיק נדד אלין במדבר סלה | 7 |
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
| אחישה מפלט לי-- מרוח סעה מסער | 8 |
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
| בלע אדני פלג לשונם כי-ראיתי חמס וריב בעיר | 9 |
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
| יומם ולילה--יסובבה על-חומתיה ואון ועמל בקרבה | 10 |
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
| הוות בקרבה ולא-ימיש מרחבה תך ומרמה | 11 |
morð og gripdeildir.
| כי לא-אויב יחרפני ואשא לא-משנאי עלי הגדיל ואסתר ממנו | 12 |
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
| ואתה אנוש כערכי אלופי ומידעי | 13 |
En það varst þú, vinur minn og félagi.
| אשר יחדו נמתיק סוד בבית אלהים נהלך ברגש | 14 |
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
| ישימות (ישי מות) עלימו--ירדו שאול חיים כי-רעות במגורם בקרבם (Sheol h7585) | 15 |
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
| אני אל-אלהים אקרא ויהוה יושיעני | 16 |
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
| ערב ובקר וצהרים אשיחה ואהמה וישמע קולי | 17 |
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
| פדה בשלום נפשי מקרב-לי כי-ברבים היו עמדי | 18 |
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
| ישמע אל ויענם-- וישב קדם סלה אשר אין חליפות למו ולא יראו אלהים | 19 |
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
| שלח ידיו בשלמיו חלל בריתו | 20 |
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
| חלקו מחמאת פיו-- וקרב-לבו רכו דבריו משמן והמה פתחות | 21 |
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
| השלך על-יהוה יהבך-- והוא יכלכלך לא-יתן לעולם מוט-- לצדיק | 22 |
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
| ואתה אלהים תורדם לבאר שחת-- אנשי דמים ומרמה לא-יחצו ימיהם ואני אבטח-בך | 23 |
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
