< תהילים 39 >

למנצח לידיתון (לידותון) מזמור לדוד ב אמרתי-- אשמרה דרכי מחטוא בלשוני אשמרה לפי מחסום-- בעד רשע לנגדי 1
Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.
נאלמתי דומיה החשיתי מטוב וכאבי נעכר 2
Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.
חם-לבי בקרבי--בהגיגי תבער-אש דברתי בלשוני 3
Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:
הודיעני יהוה קצי--ומדת ימי מה-היא אדעה מה-חדל אני 4
Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.
הנה טפחות נתתה ימי-- וחלדי כאין נגדך אך כל-הבל כל-אדם נצב סלה 5
Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. (Sela)
אך-בצלם יתהלך-איש-- אך-הבל יהמיון יצבר ולא-ידע מי-אספם 6
Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.
ועתה מה-קויתי אדני-- תוחלתי לך היא 7
A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.
מכל-פשעי הצילני חרפת נבל אל-תשימני 8
Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.
נאלמתי לא אפתח-פי כי אתה עשית 9
Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.
הסר מעלי נגעך מתגרת ידך אני כליתי 10
Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.
בתוכחות על-עון יסרת איש-- ותמס כעש חמודו אך הבל כל-אדם סלה 11
Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. (Sela)
שמעה תפלתי יהוה ושועתי האזינה-- אל-דמעתי אל-תחרש כי גר אנכי עמך תושב ככל-אבותי 12
Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.
השע ממני ואבליגה-- בטרם אלך ואינני 13
Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.

< תהילים 39 >