תהילים 39

1 למנצח לידיתון (לידותון) מזמור לדוד ב אמרתי-- אשמרה דרכי מחטוא בלשוני אשמרה לפי מחסום-- בעד רשע לנגדי

Ég hugsaði: „Ég ætla ekki að kvarta, né segja neitt ljótt meðan óguðlegir heyra til.“

2 נאלמתי דומיה החשיתי מטוב וכאבי נעכר

Og ég þagði. En hið innra leið mér verr og verr.

3 חם-לבי בקרבי--בהגיגי תבער-אש דברתי בלשוני

Ég hélt aftur af mér, en gremjan magnaðist í mér. Að lokum gat ég ekki orða bundist:

4 הודיעני יהוה קצי--ומדת ימי מה-היא אדעה מה-חדל אני

„Drottinn, fæ ég aðeins að lifa örfá ár í viðbót?

5 הנה טפחות נתתה ימי-- וחלדי כאין נגדך אך כל-הבל כל-אדם נצב סלה

Ævi mín er lítið lengri en höndin á mér! Og í þínum augum er hún nánast ekki neitt! Maðurinn, hvað er hann? Vindblær, flöktandi skuggi!

6 אך-בצלם יתהלך-איש-- אך-הבל יהמיון יצבר ולא-ידע מי-אספם

Ys hans og amstur kemur engu til leiðar. Hann rakar saman fé sem svo aðrir eyða!“

7 ועתה מה-קויתי אדני-- תוחלתי לך היא

En á hvern vona ég þá? Drottinn, ég vona á þig!

8 מכל-פשעי הצילני חרפת נבל אל-תשימני

Frelsa mig frá syndum mínum svo að heimskingjarnir hafi mig ekki að spotti.

9 נאלמתי לא אפתח-פי כי אתה עשית

Drottinn, ég þegi því að þú hefur talað. Ég vil ekki kvarta, því að þú hefur refsað mér.

10 הסר מעלי נגעך מתגרת ידך אני כליתי

Drottinn láttu refsingu þína taka enda – ég þoli ekki meira!

11 בתוכחות על-עון יסרת איש-- ותמס כעש חמודו אך הבל כל-אדם סלה

Þegar þú hirtir manninn vegna synda hans, þá er nánast úti um hann. Hann er sem mölétin flík, já, hann líður burt eins og gufa.

12 שמעה תפלתי יהוה ושועתי האזינה-- אל-דמעתי אל-תחרש כי גר אנכי עמך תושב ככל-אבותי

Heyr þú bæn mína, Drottinn, hlustaðu á hróp mitt! Vertu ekki hljóður við tárum mínum. Mundu að ég er gestur hér, förumaður á þessari jörð eins og forfeður mínir.

13 השע ממני ואבליגה-- בטרם אלך ואינני

Miskunna þú mér, Drottinn og læknaðu mig. Lofaðu mér aftur að sjá glaðan dag áður en ég dey.